Μυρωδιά ποπ κορν, μαλλί της γριάς, τρενάκι του τρόμου, ατελείωτο κούνημα στη χορεύτρια, ανδρεναλίνη στο εντερπράιζ. Κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στα 70s και τα 80s και θυμόμαστε το Ροντέο, το θρυλικό λούνα παρκ του Αλίμου, που η φήμη του εξαπλώθηκε σε όλη την Αθήνα.
Ροντέο: ένα όνομα, μια ιστορία. Ποιος δεν θυμάται το θρυλικό αυτό λούνα παρκ που ξεπρόβαλλε κάποτε καθώς διέσχιζες την παραλιακή, εκεί που είναι τώρα η μαρίνα Αλίμου; Τα δυνατά, πολύχρωμα φωτάκια, που το έκαναν να ξεχωρίζει από μακριά, είναι ακόμη χαραγμένα στη μνήμη των νότιων που πρόλαβαν τα χρόνια της αίγλης του.
Το λούνα παρκ άλλαξε όχι μια, αλλά τρεις τοποθεσίες. Η πρώτη, στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ήταν η λεωφόρος Συγγρού, στο ύψος του Ωνασείου. Αργότερα, μεταφέρθηκε στη σημερινή είσοδο της μαρίνας του Αλίμου και στα μέσα της δεκαετίας του ’70 πήγε εκεί που πια στεγάζεται το Penarrubia.
Τη δεκαετία αυτή, αλλά και τα πρώτα χρόνια της επόμενης, το Ροντέο μεσουρανούσε. Παιχνίδια που ανέβαζαν την ανδρεναλίνη, μυρωδιές από ποπ κορν, μαλλί της γριάς και ατελείωτες φωνές συνέθεταν ένα σκηνικό που έκανε τον κόσμο να συρρέει όχι μόνο από τα νότια προάστια, αλλά από όλη την Αθήνα.
Ένα σκηνικό που τώρα πια μας θυμίζει ταινίες των 80s, τύπου «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα». Μάλιστα στο δεύτερο μέρος της συγκεκριμένης ταινίας, βλέπουμε όντως το λούνα παρκ, καθώς γυρίσματα για τις ανάγκες της έγιναν μεταξύ άλλων και εκεί. Τα Σαββατοκύριακα στο Ροντέο επικρατούσε κυριολεκτικά το αδιαχώρητο με οικογένειες, παρέες, εφηβικούς έρωτες και «πρώτα ραντεβού».
Στο κέντρο του, που χωριζόταν σε δυο μέρη με δύο ξεχωριστές εισόδους που ενώνονταν, υπήρχε μια ντισκοτέκ ονόματι Fiji. Όσο για τα παιχνίδια που έχουν χαραχθεί στη μνήμη μας: Το διάσημο και για πολλούς επικίνδυνο «ταψί», το χταπόδι, η ρόδα, η χορεύτρια, το εντερπράιζ και το τελεφερίκ. Φυσικά δεν έλειπαν και τα all time classic, όπως το τρενάκι του τρόμου, με τις κραυγές να ακούγονται από μακριά (σε συνθήκες απόλυτου σκοταδιού, πετάγονταν μπροστά σου φαντάσματα και άλλα «πλάσματα» που σκοπό είχαν να σου κόψουν τη χολή). Αναπόσπαστο μέρος βέβαια, στο οποίο έμπαιναν και οι μεγάλοι, τάχα για την προστασία των παιδιών τους, ήταν τα συγκρουόμενα και βέβαια η σκοποβολή. Στην πραγματικότητα, ακόμη και οι γονείς τα λάτρευαν.
Δεν μπορούμε βέβαια να μην μιλήσουμε και για το «ταψί», το οποίο γύριζε με ταχύτητα που ίσως να ξεπερνούσε το λογικό και ασφαλές. Το «καλύτερο»; Δεν είχε ζώνες ασφαλείας, επομένως έπρεπε να κρατηθείς από την μπάρα που υπήρχε μπροστά σου για να σωθείς, με αποτέλεσμα, βγαίνοντας, τα χέρια σου να πονάνε και να είναι κατακόκκινα.
Το Ροντέο στον κινηματογράφο
Εκτός από το «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα», το Ροντέο πρωταγωνίστησε και σε πολλές ακόμη ταινίες της εποχής. «Κλεφτρόνι και Τζέντλεμαν», «Σατανάδες στα σχολεία», «Έξοδος κινδύνου», «Κλαδική εραστών», «Κέρατο κομπίνα και λαγωνικά», «Πανικός στα σχολεία», «Μπότζο, το αστέρι του λούνα παρκ» και φυσικά η ταινία «Le Casse» (Οι διαρρήκτες) του 1971 με τους Ομάρ Σαρίφ και Μπελμοντώ είναι μερικοί τίτλοι.
Το δυστύχημα στο Λούνα Παρκ και το τέλος του Ροντέο
Το 1896, ένα τραγικό γεγονός έφερε το τέλος του λούνα παρκ που είχε καταφέρει να χαρίσει χαρούμενες στιγμές, γέλιο και συγκινήσεις σε μικρούς και μεγάλους. Ήταν ένας θάνατος, αφού ένα κορίτσι έπεσε από το εντερπράιζ και έχασε τη ζωή του. Το φοβερό δυστύχημα δημιούργησε αμφιβολίες για τα μέτρα ασφαλείας και το Ροντέο έχασε πολλούς από τους επισκέπτες του.
Βέβαια, ήδη από το 1982, είχαν ξεκινήσει κινητοποιήσεις για να αλλάξει η εικόνα της παραλιακής λεωφόρου, όπου υπήρχαν πολλά νυχτερινά και άλλα μαγαζιά, όπως το «Kalua», το πρώην εστιατόριο των αθλητών του Αγίου Κοσμά, το «Sabbia» που χτίστηκε πάνω στα χαλάσματα του «Papagayo», ο «Ζέφυρος» και άλλα πολλά. Τη χρόνια εκείνη λοιπόν, ξεκίνησε κι ο αγώνας για την απομάκρυνση του Ροντέο, το οποίο καταλάμβανε 30 στρέμματα, που είχαν παραχωρηθεί από τη χούντα. Οι κινήσεις διήρκεσαν συνολικά επτά χρόνια, με μηνύσεις, προσφυγές, ακόμη και απεργία πείνας του δημάρχου Βασίλη Γαβριέλη – Ξένου (δημαρχεία 1983-1994).
Παρότι υπήρχε απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, καθώς και απόφαση του Αρείου Πάγου για την απομάκρυνση των εγκαταστάσεων και την πραγματοποίηση αναπτυξιακών έργων, ο Ε.Ο.Τ. αναίρεσε την εντολή έξωσης στις 19 Δεκεμβρίου 1987. Έπειτα από αυτήν την απόφαση ο δήμαρχος Αλίμου κήρυξε απεργία πείνας, ενώ παράλληλα προσπάθησε να ευαισθητοποιήσει όλους τους φορείς καταθέτοντας σειρά ψηφισμάτων και προχωρώντας σε κινητοποιήσεις.
Οι δήμοι Αγίου Δημητρίου, Γλυφάδας, Μοσχάτου και Ηλιούπολης συμπαραστάθηκαν και υποστήριξαν τον αγώνα της δημοτικής αρχής και του δημάρχου. Μετά από κινητοποιήσεις και συνεχείς πιέσεις όλων των πολιτών του Αλίμου, το λούνα παρκ απομακρύνθηκε από τον Άλιμο. Η φήμη του άλλωστε, είχε ήδη διαλυθεί. Τότε κάποιοι μιλούσαν ακόμη και για την ύπαρξη ναρκωτικών στον χώρο του λούνα παρκ. Ίσως ένας ακόμη λόγος να ήταν το πολύ υψηλό ενοίκιο που έπρεπε να καταβάλλει ο ιδιοκτήτης, κύριος Ρίμπας, στον δήμο. Ο ίδιος, μετά το κλείσιμο του Ροντέο, συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα στη Βάρκιζα με το θρυλικό Ribas. Τα παιχνίδια, που φιλοξένησαν κάποιες από τις πιο νοσταλγικές παιδικές και εφηβικές στιγμές των Νοτίων, πουλήθηκαν σε άλλα λούνα παρκ της Αθήνας.
Πηγή: noupou.gr
The post Ροντέο: Το θρυλικό νότιο λούνα πάρκ που αγάπησε όλη η Αθήνα first appeared on Kliktv.gr.