Οι τύποι που λένε τα μεγάλα λόγια

Αν ίσχυαν πάντα όσα λένε οι τύποι με τα μεγάλα λόγια, οι μισές θα ήμασταν πριγκίπισσες στη θέση κάποιας πριγκίπισσας. Θα είχαμε υπηρέτες και θα χαζεύαμε τα stories σας από κάποιο δωμάτιο του παλατιού. Εννοείται πως θα πιστεύαμε στον έρωτα με την πρώτη ματιά, στα «I do» που λέγονται μέσα σε μια βδομάδα και πως όλες οι ιστορίες αγάπης λήγουν με happy end. Δεν υπάρχουν δεύτερες σκέψεις ή πονηρά μυαλά. Μόνο κακεντρεχείς που ζηλεύουν την ευτυχία σου.

Η οποία ευτυχία θα μπορούσε να υφίσταται αρκεί να είχατε συμφωνήσει από κοινού να βγάλετε από τη σχέση σας τα μεγάλα λόγια. Αυτά που σου έλεγε ο τύπος για τους δικούς του λόγους. Για να κρύψει ανασφάλειες, για να σε εντυπωσιάσει, για να μην το χωρίσεις ή για να του δώσεις μια ευκαιρία. Για όποιο λόγο και να λέγονται τα μεγάλα λόγια, πάντα θα απέχουν από τις πράξεις.

Έρχεται μια μέρα πιο σύντομα απ’ ότι φαντάζεσαι και πέφτεις από τα σύννεφα, από την καρέκλα του γραφείου, από το σκαμπό στο μπαρ δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως πέφτεις. Γιατί προφανώς και ο θρόνος που σου είχε χτίσει δεν ήταν τόσο σταθερός για να κρατήσει την αλήθεια. Και μόλις ξυπνήσεις από την πτώση καταλήγεις πως δε χρειαζόταν να σε χρίσει πριγκίπισσα στο πύργο της Barbie, καλύτερα σερβιτόρα στο καφέ της γειτονιάς κι αν δε βρω πρίγκιπα θα ερωτευτώ τον barista.

Αλλά μέχρι να έρθει να έρθει αυτή η μέρα της απομυθοποίησης εσύ θα πιστεύεις στα μεγάλα λόγια
Γιατί στον έρωτα για να το ζήσεις πρέπει να το ζήσεις στην υπερβολή του με τα λάθη του, με τα ψέματα του και με τις μεγάλες κουβέντες. Αυτές που σου λένε τύποι που:

Δε μπορούν να βρουν άλλον τρόπο να εντυπωσιάσουν
Γι’ αυτό και συχνά τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα από την πρώτη σας γνωριμία ή διαφημίζουν τη χαρά τους που σε γνώρισαν σε κάθε τους ποστ. Σε ηλικίες κάτω των 20 μπορώ να το δεχτώ ως υπερβάλλοντα ενθουσιασμό, σε κάθε άλλη περίπτωση μπάζει από παντού.

Θα πουν γρήγορα σ’αγαπώ
Είναι σαν το «χάρηκα που σε γνώρισα» που λέμε τυπικά όταν μας συστήνουν κάποιον σε κοινή παρέα. Και εγώ πάντοτε σκέφτομαι «δηλαδή αλήθεια πότε πρόλαβε και χάρηκε;»

Το ίδιο ισχύει και με το σ’ αγαπώ. Όταν το λες γρήγορα, εύκολα χωρίς πράξεις που να το αποδεικνύουν χάνει την αξία του. Ή δείξε το ή μην το λες καν.

Θα σε γνωρίσουν σε όλους σαν τη γυναίκα της ζωής τους
Και όχι τίποτα άλλο, αλλά εσύ θα πιστεύεις ότι είσαι. Είπαμε ο έρωτας τυφλώνει, οι λέξεις βγαίνουν εύκολα απ΄το στόμα και τις περισσότερες φορές μοιάζουν βάλσαμο. Γιατί όλοι θέλουμε να είμαστε κάτι στη ζωή του άλλου. Κάτι σημαντικό, κάτι που να το έχει ανάγκη. Κάτι που να μένει.

Η αλήθεια είναι πως τα σημαντικά, τα πραγματικά σημαντικά, σπάνια εκφράζονται με λόγια. Γιατί οι μεγάλες κουβέντες δεν είναι ποτέ αρκετές για να τα περιγράψουν.

Αν είσαι η γυναίκα της ζωής του δε θα σε χωρίσει για να φύγει σεζόν, δε θα σε αφήσει γιατί φοβάται τι θα γίνει στο στρατό. Αν είσαι η γυναίκα της ζωής του θα στο ψιθυρίζει με πράξεις και τα λόγια θα τα λέει όταν δε θα είσαι μπροστά.

Θα βγάλουν όλη την ανασφάλειά τους στην πιο γλυκιά φράση «δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα»
Μετά από καβγά, νεύρα, φασαρίες θα έρχεται πάντα αυτό. Το μωρό που φωνάζει μην το μαλώσουν ή ο αμετανόητος έφηβος 30+ που εκδηλώνει την αγάπη του απλά λιτά και απέριττα. Ναι δε μπορεί να ζήσει χωρίς να έχει κάτι δίπλα του γιατί θα χάσει την ισορροπία του, όχι απαραίτητα εσένα.

Οι «δε μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα» να ξέρεις είναι αυτοί που στο μέλλον έγιναν «μη με πιέζεις άλλο» ή «θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ». Και αν βγεις στο δρόμο θα τους δεις να σέρνουν κάποιο καρότσι με μωρό στην Ερμού. (Όσο εκείνη θα κάνει τα ψώνια της). Δε φταίνε ποτέ. Έχουν την καλή πρόθεση για σένα αλλά φταίει το timing, ο καιρός, το χρηματιστήριο, εσύ.

Και σήμερα να τους ξανάβλεπες θα σου έλεγαν τις ίδιες μεγάλες κουβέντες. Θα σε άφηναν να πιστεύεις πως ήσουν σημαντική. Πως αυτό που ζήσατε ήταν ένα κινηματογραφικός έρωτας μετ’ εμποδίων. Πως η χημεία χωρίς timing θα είναι πάντα εχθρός κάθε μεγάλης αγάπης κι άλλα τέτοια δακρύβρεχτα περιγραφικά της τότε ιστορίας.

Δυστυχώς η μέρα της απομυθοποίησης ήρθε πιο σύντομα απ’ ό,τι φανταζόσουν και από τα σύννεφα έπεσες, από την καρέκλα του γραφείου, από το σκαμπό στο μπαρ δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως έπεσες. Γιατί προφανώς και ο θρόνος που σου είχε χτίσει δεν ήταν τόσο σταθερός για να κρατήσει την αλήθεια.

Και τώρα ξέρεις πως δε χρειαζόταν να σε χρίσει πριγκίπισσα στο πύργο της Barbie. Καλύτερα γκαρσόνα στο καφέ της γειτονιάς κι αν δε βρεις πρίγκιπα θα υπάρχει πάντα ο barista.

ΠΗΓΗ