Αυτα ειναι τα σχεδια του νέου «πλανητάρχη» σε όλα τα μέτωπα – Τι θα κάνει με Ισραήλ, Ουκρανία, Κίνα

Τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη θητεία του ο Ντόναλντ Τραμπ θα κληθεί να αντιμετωπίσει έναν κόσμος εντελώς διαφορετικό από αυτόν που άφησε

Η εντυπωσιακή νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές αυτής της εβδομάδας άφησε τους πολιτικούς, τους ηγέτες της βιομηχανίας και του στρατού σε όλο τον κόσμο να προσπαθούν να διαβαθμίσουν τις προσεγγίσεις τους ενόψει της επιστροφής του.

Η πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο τονέφερε αντιμέτωπο με σημαντικά θέματα εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της πανδημίας COVID-19, της εξομάλυνσης των σχέσεων μεταξύ του Ισραήλ και των αραβικών εθνών και της αποχώρησης από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν.

Τέσσερα χρόνια μετά όμως, ο κόσμος είναι πολύ διαφορετικός, με τις συγκρούσεις στην Ουκρανία και την Μέση Ανατολή, αλλά την αναδυόμενη κινέζικη απειλή.

Ουκρανία

Ο Τραμπ έχει πει ως γνωστόν ότι ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας δεν θα είχε ξεκινήσει ποτέ αν ήταν πρόεδρος και ισχυρίστηκε ότι θα μπορούσε να σταματήσει άμεσα τη σύγκρουση – χωρίς ποτέ να αποκαλύψει τα σχέδιά του για κάτι τέτοιο.

Πρόσφατο δημοσίευμα της Wall Street Journal που επικαλείται τρεις πηγές «κοντά στον εκλεγμένο πρόεδρο» υποστήριξε ότι το μεταβατικό γραφείο του Τραμπ εξετάζει μια πρόταση που θα εμπόδιζε το Κίεβο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ για τουλάχιστον 20 χρόνια με αντάλλαγμα επικερδείς συμφωνίες για όπλα.

Εν τω μεταξύ, η σύγκρουση θα σταματούσε με την εφαρμογή μιας μεγάλης αποστρατιωτικοποιημένης ζώνης (DMZ) που θα πάγωνε ουσιαστικά τις μάχες στη θέση τους και θα ανάγκαζε το Κίεβο να παραχωρήσει έως και το 20% του εδάφους του ως μέρος μιας «DMZ 800 μιλίων».

Ευρώπη και ΝΑΤΟ

«Ο Τραμπ έχει δίκιο για το ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι έχουν υπολειτουργήσει στον τομέα της άμυνας και έχουν στηριχθεί υπερβολικά στον θείο Σαμ για να τους προστατεύσει για πολύ καιρό, και αυτό είναι ένα τεράστιο κάλεσμα αφύπνισης για τη Δύση», δήλωσε στη MailOnline ο Δρ Ράσελ Φόστερ, ανώτερος λέκτορας Βρετανικής και Διεθνούς Πολιτικής στο King’s College του Λονδίνου.

Αλλά η Ευρώπη, ο Καναδάς και η Αυστραλία έχουν αφήσει τις αμυντικές τους δαπάνες να παραμείνουν στάσιμες για τόσο πολύ καιρό, που δεν έχουν ούτε κατά διάνοια τη βιομηχανική βάση και τη στρατιωτική υποδομή για να βοηθήσουν στην υπεράσπιση της Ουκρανίας και των ιδίων από περαιτέρω επιθετικότητα χωρίς την αμερικανική βοήθεια.«Είναι πιθανό να δούμε σημαντικές εκκλήσεις για αμυντικές δαπάνες και επενδύσεις σε όλο το ΝΑΤΟ – αλλά αυτό θα πάρει χρόνια για να δημιουργηθεί και θα είναι εξαιρετικά δαπανηρό σε μια εποχή οικονομικής στασιμότητας. Το μέλλον της δυτικής άμυνας φαίνεται τώρα πολύ ζοφερό», συμπλήρωσε.

Ευρώπη και Οικονομία

Εκτός από τις ευρωπαϊκές ανησυχίες για το μέλλον της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ υπό την προεδρία του Τραμπ, η ΕΕ είναι επιφυλακτική για τη στάση του Τραμπ όσον αφορά τις εμπορικές συμφωνίες και τις οικονομικές σχέσεις.

Στο εσωτερικό της χώρας, η επιστροφή του Τραμπ στην εξουσία είναι πιθανό να χαλαρώσει σημαντικά ορισμένες από τις ρυθμιστικές πιέσεις που δέχθηκαν ο χρηματοπιστωτικός και ο βιομηχανικός τομέας υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν.

Όμως οι τραπεζίτες και οι βιομηχανικοί ηγέτες ανησυχούν για τον αντίκτυπο των εμπορικών δασμών, τους οποίους ο Τραμπ έχει διαφημίσει ως έναν τρόπο για να συμβάλει στη μείωση του εθνικού χρέους – ένα σχέδιο που πολλοί οικονομολόγοι λένε ότι είναι καταδικασμένο να αποτύχει.

Η προηγούμενη κυβέρνηση Τραμπ επέβαλε δασμούς στον χάλυβα και το αλουμίνιο της ΕΕ το 2018, προκαλώντας τους Ευρωπαίους να προβούν σε αντίποινα με δασμούς σε μοτοσικλέτες αμερικανικής κατασκευής, μπέρμπον, φυστικοβούτυρο και τζιν, μεταξύ άλλων ειδών. Αυτή τη φορά, ο Τραμπ έχει διατυπώσει την ιδέα της επιβολής ενός γενικού δασμού 10% σε όλα τα αγαθά που εισάγονται στις ΗΠΑ, με την πιθανότητα υψηλότερων συντελεστών σε είδη υψηλής αξίας.

Ασία – Κίνα

Στην κορυφή της ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής του Τραμπ βρίσκεται η αντιπαλότητα ΗΠΑ-Κίνας, η οποία έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια. Υπό τον Τραμπ, ο ανταγωνισμός αυτός αναμένεται να κλιμακωθεί περαιτέρω. Ο εκλεγμένος πρόεδρος έχει μιλήσει ανοιχτά για τις προθέσεις του να μειώσει δραματικά την εξάρτηση της Αμερικής από τα προϊόντα που κατασκευάζει και εξάγει το Πεκίνο. Ο Τραμπ έχει προτείνει τη θέσπιση ουρανοκατέβατων δασμών στις κινεζικές εισαγωγές, ενώ έχει προσπαθήσει να καταργήσει σταδιακά συγκεκριμένα προϊόντα όπως τα ηλεκτρονικά, ο χάλυβας και τα φαρμακευτικά προϊόντα κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών της θητείας του. Επιδιώκει επίσης να πατάξει τις κινεζικές εταιρείες που επιδιώκουν να αγοράσουν αμερικανικά ακίνητα και να επενδύσουν σε ενεργειακές και τεχνολογικές υποδομές.

Η εκλογική επιτυχία του Τραμπ έγινε δεκτή με διπλωματική και μη δεσμευτική απάντηση από το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας, το οποίο δήλωσε ότι “θα χειριστεί τις σχέσεις με τις ΗΠΑ με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και τη συνεργασία που θα είναι αμοιβαία επωφελής”. Αλλά οι διπλωμάτες και στις δύο πλευρές θα δυσκολευτούν να διατηρήσουν τις ήδη κλονισμένες διμερείς σχέσεις, εάν ο Τραμπ προχωρήσει με τα δηλωμένα σχέδιά του. Ο Δρ Philip Shetler-Jones, Ανώτερος Ερευνητής του RUSI για την Ασφάλεια στον Ινδο-Ειρηνικό, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πολιτική του Trump έναντι της Κίνας θα επικεντρωθεί τελικά στην “αποφυγή συγκρούσεων στο πλαίσιο μιας προσέγγισης της “ειρήνης μέσω της ισχύος””. Αντίθετα, οι προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να αποσυνδεθεί από την Κίνα επικεντρώθηκαν στην αξιοποίηση των σχέσεών της με άλλους συμμάχους.

Ταιβάν

Η αυξανόμενη επιθετικότητα της Κίνας προς τους περιφερειακούς γείτονες που είναι σύμμαχοι των ΗΠΑ, ιδίως την Ταϊβάν, αποτελεί επίσης σημαντικό παράγοντα.

Το νησί εξέλεξε επίσης νέο ηγέτη νωρίτερα φέτος, τον Lai Ching-te, ο οποίος έχει εξοργίσει αρκετές φορές το Πεκίνο με τη σταθερά φιλοκυβερνητική ρητορική του.Ο Τραμπ έχει εκνευρίσει την Ταϊβάν, έχοντας δηλώσει ότι θα πρέπει να πληρώνει τις ΗΠΑ για την άμυνά της, ενώ παραπονέθηκε ότι η προηγμένη βιομηχανία ημιαγωγών της έχει απομακρύνει επιχειρήσεις από την Αμερική.

Ως εκ τούτου, η Ταϊβάν μπορεί να αισθανθεί την ανάγκη να δείξει ότι παίρνει στα σοβαρά την απαίτηση του Ντόναλντ Τραμπ για χρήματα “προστασίας”.

Βόρεια Κορέα

Η τελευταία πρόκληση που πρέπει να αντιμετωπίσει ο Τραμπ στην περιοχή είναι η Βόρεια Κορέα. Ο κόσμος το 2018 έγινε μάρτυρας μιας στιγμής ορόσημο, όταν ο Τραμπ έγινε ο πρώτος πρόεδρος των ΗΠΑ που συνάντησε ποτέ έναν Βορειοκορεάτη ηγέτη, όταν ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Κιμ Γιονγκ Ουν στη σύνοδο κορυφής στη Σιγκαπούρη.

Ο επικεφαλής της Πιονγκγιάνγκ συμμετείχε σε συνομιλίες με Αμερικανούς διπλωμάτες, έθεσε τα θεμέλια για την αποπυρηνικοποίηση και εμφανίστηκε πραγματικά πρόθυμος να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τη Δύση – αργότερα συναντήθηκε ξανά με τον Τραμπ το 2019 για μια ιστορική χειραψία στην αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη που χωρίζει την κορεατική χερσόνησο. Αλλά οι συνομιλίες του Τραμπ ήταν τελικά ανεπιτυχείς και λίγο μετά τη συνάντηση του 2019 ο Κιμ ανακοίνωσε ότι είχε άρει το μορατόριουμ των πυρηνικών δοκιμών και ορκίστηκε να προχωρήσει.

Η προσέγγιση των ΗΠΑ στη Βόρεια Κορέα θα περιπλεχθεί περαιτέρω από την παρουσία χιλιάδων στρατιωτών από την Πιονγκγιάνγκ στη Ρωσία, αφού ο Πούτιν και ο Κιμ συμφώνησαν ένα νέο αμυντικό σύμφωνο.

Μέση Ανατολή Ισραήλ, Χαμάς και Χεζμπολάχ

Ο Τραμπ έχει δεσμευτεί συνεχώς ότι θα προσπαθήσει να τερματίσει τους πολέμους αντί να τους ξεκινήσει.Στη Μέση Ανατολή, αυτή η ρητορική θα δοκιμαστεί σε πολλαπλά μέτωπα εν μέσω των συνεχιζόμενων πολέμων του Ισραήλ με τη Χαμάς και άλλες παλαιστινιακές μαχητικές ομάδες στη Γάζα και τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο, καθώς και των αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ του Ισραήλ και του Ιράν.Οι Ισραηλινοί πολίτες εξακολουθούν να συνταράσσονται από τις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου 2023 και περιμένουν απεγνωσμένα την επιστροφή των ομήρων που κατέλαβε η Χαμάς.

Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι η υποστήριξη της Ουάσινγκτον προς το Ισραήλ είναι πιθανό να αυξηθεί, καθώς ο Τραμπ αναμένεται να τηρήσει σκληρότερη στάση έναντι του περιφερειακού εχθρού Ιράν.Αλλά οι αναλυτές διχάζονται σχετικά με το πώς μπορεί να μοιάζει αυτή η υποστήριξη και αν ο Τραμπ θα αφήσει το Ισραήλ ελεύθερο να συνεχίσει τις στρατιωτικές επιθέσεις του στη Γάζα και τον Λίβανο – ή θα πιέσει τον Νετανιάχου να φέρει τη σύγκρουση σε ένα γρήγορο, αλλά βίαιο, τέλος.

Ιράν

Κατά την πρώτη του προεδρία, ο Τραμπ ήταν αισιόδοξος στην προσέγγισή του στο Ιράν υπό τον σκληροπυρηνικό πρόεδρο Εμπραχίμ Ραΐσι και τον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεΐ. Απέσυρε δραματικά τις ΗΠΑ από την πυρηνική συμφωνία JCPOA που αποσκοπούσε στον περιορισμό των πυρηνικών δραστηριοτήτων του Ιράν και αντ’ αυτού επέλεξε να επιβάλει εξοντωτικές κυρώσεις κατά της οικονομίας και της πετρελαϊκής βιομηχανίας της Τεχεράνης. Κατά το τελευταίο έτος της προεδρίας του ενέκρινε επίσης τη δολοφονία του ισχυρότερου στρατιωτικού στελέχους του Ιράν και ηγέτη της Επαναστατικής Φρουράς της Ισλαμικής Δημοκρατίας, του Qassem Soleimani. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποψιαστεί κανείς ότι η προσέγγισή του τη δεύτερη φορά θα μαλακώσει, σύμφωνα με τον Ozcelik του RUSI, ο οποίος δήλωσε ότι ο Τραμπ είναι “απίθανο να αλλάξει την αταλάντευτη στάση του απέναντι στο Ιράν”.

Υπάρχει η ελπίδα ότι η προεδρία του Τραμπ θα μπορούσε επομένως να αποδειχθεί κάπως σταθεροποιητική και να ενθαρρύνει το Ιράν να διακόψει το πρόσφατο μοτίβο των χτυπημάτων “tit-for-tat” με το Ισραήλ. Ο πρώην αξιωματικός των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών και περιφερειακός αναλυτής Avi Melamed δήλωσε: “Είναι πολύ πιθανό ότι η επερχόμενη κυβέρνηση θα δώσει το έναυσμα στο Ιράν να επανεξετάσει το ενδεχόμενο αντιποίνων μεγάλης κλίμακας. ‘Δίνοντας σήμα για μια μετρημένη απάντηση, το Ιράν θα μπορούσε να προσπαθήσει να δείξει στον Τραμπ και την επερχόμενη κυβέρνησή του ότι αποτελεί μικρότερη απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα από ό,τι είχε υποτεθεί προηγουμένως. ‘Για την Τεχεράνη, η αποφυγή μιας άμεσης σύγκρουσης με το Ισραήλ θα μπορούσε να διατυπωθεί όχι ως αδυναμία, αλλά ως μια στρατηγική χειρονομία που αποσκοπεί στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης με την επερχόμενη διοίκηση Τραμπ’. Αλλά ο βαθμός στον οποίο ο Πεζεσκιάν μπορεί να διαμορφώσει μια καλύτερη σχέση με τον Τραμπ θα επηρεαστεί σε μεγάλο βαθμό από τη βούληση του Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, ο οποίος έχει επανειλημμένα ορκιστεί να “νικήσει το σιωνιστικό καθεστώς” και παραμένει σθεναρά αντίθετος με τη Δύση. Μια πιο σκληρή στάση των ΗΠΑ έναντι του Ιράν θα ήταν ευπρόσδεκτη από χώρες όπως η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, οι οποίες είναι επιφυλακτικές απέναντι στην περιφερειακή επιρροή του Ιράν και πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν περισσότερα από μια δεύτερη προεδρία Τραμπ, όπως εγγυήσεις ασφαλείας και συμφωνίες για όπλα.

Λατινική Αμερική

Η φλογερή ρητορική του Τραμπ για τη μετανάστευση, συμπεριλαμβανομένων των όρκων να “ασφαλίσει τα νότια σύνορα” και να απελάσει τους παράνομους μετανάστες, αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της προεκλογικής του εκστρατείας, καθώς δεσμεύτηκε να ξεκινήσει τη μεγαλύτερη απέλαση μεταναστών χωρίς χαρτιά στην αμερικανική ιστορία. Παρά τις προσπάθειες των Δημοκρατικών να παρουσιάσουν τον Τραμπ ως ρατσιστή, ο εκλεγμένος πρόεδρος εξασφάλισε το πρωτοφανές 46% των ψήφων των ισπανόφωνων, σύμφωνα με τα exit polls, και η αντιμετώπιση της μετανάστευσης είναι βέβαιο ότι θα βρίσκεται κοντά στην κορυφή της λίστας προτεραιοτήτων του όταν αναλάβει καθήκοντα.

Αφρική

Πολλοί απέρριψαν το ενδιαφέρον ή την προθυμία του Τραμπ να ασχοληθεί με την Αφρική στο σύνολό της, αφότου φέρεται να χαρακτήρισε πολλά αφρικανικά έθνη -μαζί με την Αϊτή και το Ελ Σαλβαδόρ’ – ως χώρες “s***hole” σε μια διαβόητη πλέον συνάντηση στο Οβάλ Γραφείο το 2018.

Ενώ πολλά αφρικανικά έθνη βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στις ΗΠΑ για ανθρωπιστική βοήθεια και οικονομική στήριξη, είναι επίσης οι φύλακες ζωτικών πόρων που εποφθαλμιούνται από δυνάμεις σε όλο τον κόσμο.

Η Κίνα και η Ρωσία έχουν εργαστεί σκληρά για να οικοδομήσουν την επιρροή τους στις αφρικανικές κυβερνήσεις, επενδύοντας σε μεγάλο βαθμό στην ενέργεια, την τεχνολογία, τις τηλεπικοινωνίες και την ανάπτυξη υποδομών και προσφέροντας ευνοϊκά δάνεια. Σε αντάλλαγμα για τέτοιες πρωτοβουλίες – οι οποίες είναι συνήθως απαλλαγμένες από τους όρους που συνδέονται με τη δυτική υποστήριξη – οι ρωσικές και κινεζικές εταιρείες έχουν πρόσβαση κατά προτεραιότητα σε κρίσιμα ορυκτά όπως ο χαλκός, το λίθιο και το κοβάλτιο, καθώς και πολιτική ταλάντευση.

Ο Τραμπ θα είναι αποφασισμένος να διαφυλάξει τα συμφέροντα των ΗΠΑ στην Αφρική και πιθανότατα δεν έχει την πολυτέλεια να εφαρμόσει δραματικές περικοπές στη βοήθεια ή τις επενδύσεις ως αποτέλεσμα.

*Με πληροφορίες από DailyMail

Πηγή