Ψυχό-κοινωνιολογικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου
Ξεκινώντας το 1992 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ. – World Health Organization- W.H.O.) με πρωτοβουλία της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ψυχικής Υγείας καθιέρωσε την 10 Οκτωβρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας» η οποία φέτος θα είναι η ερχόμενη Πέμπτη.
Το 2019 σχεδόν ΕΝΑ δισεκατομμύριο των κατοίκων της γης αντιμετώπιζαν πρόβλημα ψυχικής υγείας και η πανδημία covid-19 αύξησε σημαντικά αυτόν τον αριθμό με κρούσματα κυρίως άγχους και κατάθλιψης και προβλέπεται ότι ένας στους δύο συνάνθρωποι παγκοσμίως θα αντιμετωπίσουν κάποιο πρόβλημα ψυχικής υγείας στη διάρκεια της ζωής τους.
https://hms.harvard.edu/news/half-worlds-population-will-experience-mental-health-disorder
Ακούγεται ως λογοπαίγνιο ο τίτλος του σημερινού μου άρθρου αλλά αυτό δεν είναι πρόθεσή μου ούτε υπαγορεύεται από κάποια ανάγκη να προσελκύσω την περιέργεια σας φίλες και φίλοι αναγνώστες των κειμένων μου που φιλοξενούνται κάθε εβδομάδα εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό τόπο.
Σε προηγούμενο άρθρο μου ψυχολογικού προβληματισμού το οποίο δημοσιεύθηκε με τον τίτλο «Εσύ ποιος τύπος χαρακτήρα και προσωπικότητας είσαι;» εδώ στον αγαπημένο διαδικτυακό χώρο που με φιλοξενεί κάθε εβδομάδα, αναφέρθηκα σε τρεις τύπους προσωπικότητας ‘τον συμβιβαστικό, τον επιθετικό, τον αποξενωμένο’ και υποσχέθηκα να επιστρέψω με μια σύντομη ματιά στο θέμα της αποδοχής και τις πιθανότητες της αλλαγής του ψυχολογικού τύπου που είμαστε.
Σήμερα με τον «προκλητικό» μου τίτλο καλώ την προσοχή σας στην δραματικά πρωτόγνωρη καθημερινότητά που βιώνουμε, στην καθημερινότητα Ελλήνων, Ελληνίδων και Ελληνόπουλων για την οποία κατά την δική μου ταπεινή αξιολόγηση την ΚΥΡΙΑ, και σχεδόν αποκλειστική, ευθύνη έχει το Πολιτικό μας Σύστημα και οι Πολιτικοί που μας Κυβέρνησαν τα τελευταία 50 χρόνια μετά την Μεταπολίτευση και συνεχίζουν να μας Κυβερνούν χωρίς τανκς αλλά με τη δική μας ψήφο οπότε είναι ανόητο να αρνηθούμε ότι εμμέσως, έστω ελαχίστως ευθυνόμαστε και εμείς!…
Δυστυχώς αυτή την δραματική και απελπιστική καθημερινότητά μας την αναδεικνύουν σχεδόν αποκλειστικά πλέον μόνο τα ελληνικά sites και blogs καθώς εφημερίδες και ραδιοτηλεοπτικοί σταθμοί ΔΕΝ την αγγίζουν, ΔΕΝ την αναδεικνύουν, ΔΕΝ προσπαθούν να εντοπίσουν τα αίτιά της και τους υπαίτιους εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων!
Και μάλιστα, εις επίρρωση της θεωρίας της συνομωσίας πάντα χρήσιμης στην Πατρίδα μας, που διαβλέπει συμψηφισμό και «συγκάλυψη» ενόχων και ενοχών, τα ελληνικά ΜΜΕ που συχνά λειτούργησαν και συνεχίζουν να λειτουργούν ως «το μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας και των εκάστοτε «προσωρινών ενοίκων» του Μεγάρου Μαξίμου και ευθύνονται για χειραγώγηση και διαμόρφωση της κοινής γνώμης έχουν και τα ίδια δραματικά οικονομικά προβλήματα και αλλάζουν ιδιοκτήτες με αποτέλεσμα να διαβρώνεται και ο ιδεολογικό πολιτικός τους προσανατολισμός…
ΔΕΝ υπάρχει ούτε κατά διάνοια ως στόχος των κειμένων μου στο διαδίκτυο κάποια λανθάνουσα ή κρυφή επιθυμία να χαϊδέψω αυτιά αλλά είναι δηλωμένη η πρόθεση και ευχή μου ως συντάκτη τους να ακουμπήσω ψυχές, να αναδείξω πραγματικότητες που μας χαρακτηρίζουν κοινωνιολογικά και μας τραυματίζουν ψυχολογικά ως Λαό και Έθνος, και τολμώ να τα λέω όπως και πολλοί άλλοι αρθρογράφοι στο ελληνικό «διαδίκτυο» και εγώ εξαιτίας και επιθέτου…ΠΙΠΕΡΑΤΑ!..
Έχω αναφερθεί και άλλες φορές στην παλιά κινέζικη “κατάρα” που εκτοξεύεται από τον κακοπροαίρετο γείτονα στον αθώο γείτονα ως ευχή…«Σου εύχομαι» λέει ο κακοπροαίρετος Κινέζος στον ανυποψίαστο γείτονά του «…να ζήσεις σε ενδιαφέρουσες εποχές!»
Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη να δηλώσω ότι εμάς μας καταράστηκε κάποιος κακοπροαίρετος γείτονας (Η Κίνα κείται μακράν της Ελλάδος για να δεχτούμε ότι μας καταράστηκε κάποιος Κινέζος) αλλά διαπιστώνω όπως όλοι μας ότι ζούμε πράγματι σε ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ δύσκολες εποχές!
Είναι οι ποιοτικά δύσκολοι καιροί που διάγουμε, εμείς και τα παιδιά μας, αποτέλεσμα πολλών παραγόντων, πολλών εσκεμμένων προσπαθειών, αλλά και πολλών παραλείψεων όχι μόνο δικών μας αλλά πολύ περισσότερο εκείνων που κρατούν στα χέρια τους, σε τοπικό και εθνικό και λιγότερο σε παγκόσμιο επίπεδο την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτισμική εξουσία….
Στη μορφοποίηση της σημερινής ψυχολογικής, κοινωνιολογικής, πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής μας πραγματικότητας δεν φταίει μόνο αυτό που, σχεδόν συνωμοτικά κάποιοι φρόντισαν να γίνει η οδυνηρή μας πραγματικότητα, αλλά και όσα εμείς με το πατροπαράδοτο πνεύμα του ωχαδερφισμού, με τις παραλείψεις και την τυφλή με παρωπίδες προσήλωση σε Κόμματα και Αρχηγούς επιτρέψαμε να γίνει!
Στα σύγχρονα πολυπρόσωπα και συνάμα απρόσωπα, πολύβουα και ταυτόχρονα οδυνηρά στη σιωπή του πόνου αστικό-βιομηχανικά μας κέντρα, στις μεγαλουπόλεις μας, διαπιστώνουμε την ανελέητη ανυπαρξία της υπαρξιακής μας συνύπαρξης που απαιτεί την προϋπόθεση κοινωνικής συνοχής και κοινωνικής αλληλεγγύης οι οποίες θρυμματίστηκαν!..
Μεταλλαχθήκαμε από το κραταιό και παρήγορο ΕΜΕΙΣ σε μικροσκοπικά και αδύναμα ΕΓΩ που μέχρι πρόσφατα περιφέρανε την πλήξη, την ανία και την ψευδαίσθηση της οικονομικής ευρωστίας με «δανεικά» και αυτάρεσκο ναρκισσισμό! Τώρα υποχρεωθήκανε από την τρόικα και την Κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» να περιφέρουν την ανυπαρξία τους με μειωτική ορμή μέσα στους φρενήρεις ρυθμούς ενός οικονομικού συστήματος που καταρρέει και ενός κοινωνικού συστήματος που καθημερινά αλλοτριώνει τα παιδιά από τους γονείς, τον σύντροφο από την συντρόφισσα, τον αδελφό από την αδελφή, αφού πρώτα κατάφερε να αλλοτριώσει τον σύγχρονο Έλληνα και την Ελληνίδα από άνθρωπο ως συνάνθρωπο, από τον πολίτη ως συμπολίτη, από τον κάτοικο της πολυκατοικίας ως συγκάτοικο…
Τελικά η ανυπαρξία της υπαρξιακής μας συνύπαρξης ως συνανθρώπων, συμπολιτών, συνοδοιπόρων, συγκατοίκων που κάποτε μοιράζονταν τον πόνο και τη χαρά, χωρίς Κομματικά γυαλιά και μακριά από την επιμελώς καλλιεργημένη αίσθηση των ιδεολογικών και πολιτικών διαφορών από κατόχους της Εξουσίας που συνέτρωγαν και συνέπιναν και συνεχίζουν το «παραμύθι», τώρα πλέον αναιρεί ΚΑΘΟΛΙΚΑ την ψευδαίσθηση ότι συνυπάρχουμε!..
Ελάτε να ξαναγίνουμε συνάνθρωποι…
The post «Ανυπαρξία υπαρξιακής συνύπαρξης» η τραγική μας καθημερινότητα first appeared on Kliktv.gr.