Το μικρό μαύρο φόρεμα και η μεγάλη ιστορία του

Από σημάδι πένθους σε σύμβολο των πιο κομψών γυναικών όλων των εποχών και απαραίτητο κομμάτι της γκαρνταρόμπας μας.

Το μικρό μαύρο φόρεμα ή little black dress (LBD, εν συντομία) έχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία που ξεκινά από την αρχαία Αίγυπτο και καταλήγει στα πιο chic σαλόνια του 20ού αιώνα. Τι είναι όμως αυτό που το κάνει τόσο ξεχωριστό;

Για αιώνες, το μαύρο φόρεμα ήταν σήμα κατατεθέν και αποκλειστικότητα των κηδειών και κανείς δεν είχε σκεφθεί να το συμπεριλάβει στην καθημερινή γυναικεία γκαρνταρόμπα. Μάλιστα, την πρώτη του εμφάνιση την είχε κάνει στην αρχαία Αίγυπτο αφού θεωρείτο χρώμα των νεκρών και του θεού Ανούβι. Έτσι, όταν το 1926 η Coco Chanel δημιουργεί το πρώτο little black dress για όλη την ημέρα και κάθε περίσταση (η Mademoiselle Chanel το συνδύαζε μάλιστα με μια σειρά από λευκές πέρλες), η Vogue το ονομάζει φόρεμα «Ford» και προβλέπει ότι «θα γίνει η στολή όλων των κομψών γυναικών».

Και πραγματικά, το μικρό μαύρο φόρεμα δεν αργεί να κατακτήσει τις γυναικείες καρδιές και να βρει τη θέση του στην ντουλάπα τους. Άσχετα, αν η αφορμή για τη δημιουργία του, ήταν μια μάλλον θλιβερή υπόθεση –ή τουλάχιστον όπως υποστηρίζει μια ολόκληρη μυθολογία που στήθηκε γύρω από τη ζωή της Coco: λέγεται ότι η διάσημη σχεδιάστρια ξεκίνησε να φοράει μαύρα όταν ο εραστής της και ο άνδρας που τη σημάδεψε περισσότερο από τον καθένα, Boy Capel, σκοτώθηκε τραγικά το 1919 και τα πρώτα μαύρα φορέματα που έφτιαξε ήταν εμπνευσμένα από την απλή, πένθιμη ενδυμασία των Γαλλίδων χωρικών.

Στη δεκαετία του ’50, διάσημες σταρ του Χόλιγουντ, όπως η Γκρέις Κέλλι και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ του χαρίζουν μια δόση glamour, τη στιγμή που ο Christian Dior δηλώνει το 1954: «το μαύρο φοριέται όλες τις ώρες της ημέρας και σε κάθε περίσταση». Παρόλα αυτά, χρειάστηκε μια ταινία για να αποκτήσει το μικρό μαύρο φόρεμα μυθικές σχεδόν διαστάσεις: στο «Πρόγευμα στο Τίφανις» του 1961, η Όντρεϊ Χέπμπορν φορά μία σειρά κομψών δημιουργιών με την υπογραφή του Γάλλου μετρ Hubert de Givenchy και το αμάνικο μαύρο της LBD κρατάει ακόμη και σήμερα το ρεκόρ για τις περισσότερες αντιγραφές!

Σύμβολο της Mod σκηνής, το μικρό μαύρο φόρεμα μεταμορφώνεται στα 60s σε μίνι μαύρο φόρεμα με τον Yves Saint Laurent και άλλους σχεδιαστές να το μετατρέπουν σε… στολή των στιλάτων νεαρών γυναικών. Στη δεκαετία του ’80 και μετά από αρκετά χρόνια διακριτικής παρουσίας, η πρωτοποριακή συλλογή Seven Easy Pieces(Επτά Απλά Κομμάτια) της Donna Karan αλλάζει τον τρόπο που ντύνονται τα εργαζόμενα κορίτσια, και, φέρνει ξανά στο προσκήνιο των τάσεων το μικρό μαύρο φόρεμα. Ο μινιμαλισμός των ‘90s, δίνει και πάλι στο LBD πρωταγωνιστικό ρόλο με απλές, αφαιρετικές γραμμές και σχεδόν γεωμετρικά πατρόν, ενώ πιο γνωστή για τις εμφανίσεις της με μικρά μαύρα φορέματα ολόκληρη την ημέρα γίνεται το διάσημο μοντέλο Kate Moss.

Αν και δεν έφυγε ποτέ από τη μόδα, το μικρό μαύρο φόρεμα επιστρέφει συνεχώς στις πασαρέλες πιο ανανεωμένο και θυμίζει ελάχιστα το σεμνό, αυστηρό κομμάτι του παρελθόντος. Τώρα, έχει προσωπικότητα και δεν χρειάζεται απαραίτητα εντυπωσιακά αξεσουάρ για να ξεχωρίσει. Διαφορετικά και ιδιαίτερα υφάσματα και υλικά, αλλά και εναλλακτικά πατρόν του χαρίζουν νέα πνοή και το κάνουν ιδανικό για κάθε περίσταση, από το πρωί έως το βράδυ. Άλλωστε, όπως έχει πει και η Coco Chanel «ένα κορίτσι πρέπει να είναι δύο πράγματα: κομψό και εντυπωσιακό»!

Και κάτι ακόμα…
Ο Karl Lagerfeld υποστηρίζει ότι μέρος της γοητείας του μικρού μαύρου φορέματος είναι το γεγονός ότι «με τα κατάλληλα αξεσουάρ φοριέται σε κάθε περίσταση». Ένα ζευγάρι εντυπωσιακές γόβες, δερμάτινα γάντια, ένα ιδιαίτερο clutch αλλά και ένα biker τζάκετ μπορούν να μεταμορφώσουν και το πιο απλό μαύρο φόρεμα σε fashion statement.

Το μικρό μαύρο φόρεμα της Audrey Hepburn από το «Πρόγευμα στο Τίφανις» δημοπρατήθηκε το 2006 έναντι $800.000

Κατά πολλούς η Chanel δεν εφηύρε το μικρό μαύρο φόρεμα. Το 1925, οι New York Times είχαν ήδη κάνει μια αναφορά σε ένα μαύρο σατέν κομψό μοντέλο από τον οίκο Lanvin, ενώ πιο πριν, το 1916, το βρετανικό περιοδικό The Queen είχε χρησιμοποιήσει την περιγραφή «μικρό σατέν μαύρο φόρεμα».

Από τη Βάνα Αντωνοπούλου

ΠΗΓΗ