Ή αλλιώς: Αναλύοντας τον Chandler Bing. Ο χαρακτήρας που ερμήνευσε τόσο επιτυχημένα ο Matthew Perry στα τηλεοπτικά “Φιλαράκια” έχει παραδώσει άπειρα μαθήματα επί του θέματος.
«Ο σαρκασμός είναι η κατώτερη μορφή του πνεύματος, αλλά η ανώτατη μορφή της νοημοσύνης», έγραψε κάποτε ο Όσκαρ Γουάιλντ. Ανεξάρτητα από το εαν ο σαρκασμός είναι μια ένδειξη νοημοσύνης ή όχι, οι εμπειρογνώμονες της επικοινωνίας και οι σύμβουλοι γάμου, συμβουλεύουν τυπικά, να παραμείνουμε μακριά από αυτή τη συγκεκριμένη μορφή έκφρασης. Ο λόγος είναι απλός: ο σαρκασμός εκφράζει το δηλητηριώδες κεντρί της περιφρόνησης, πληγώνει τους άλλους και βλάπτει τις σχέσεις. Ως μορφή επικοινωνίας, ο σαρκασμός αναλαμβάνει το ρόλο της σύγκρουσης.
Και όμως, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, μπορεί να υπάρξουν και κάποια απροσδόκητα οφέλη από τον σαρκασμό, όπως η μεγαλύτερη δημιουργικότητα. Η χρήση του σαρκασμού, στην πραγματικότητα, προωθεί τη δημιουργικότητα για όσους εμπλέκονται σε μια σαρκαστική συμπεριφορά. Είτε είναι οι αποδέκτες των σαρκαστικών σχολίων είτε οι δημιουργοί τους. Αντί, λοιπόν, να αποφεύγεται εντελώς ο σαρκασμός, για παράδειγμα, στο γραφείο, η έρευνα προτείνει ότι ο σαρκασμός, που χρησιμοποιείται με προσοχή και με μέτρο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά και να προκαλέσει δημιουργικές σπίθες.
Ο σαρκασμός περιλαμβάνει την κατασκευή ή την έκφραση αντιφάσεων μεταξύ εννοιών. Ως πιο συνηθισμένη μορφή λεκτικής ειρωνείας, ο σαρκασμός χρησιμοποιείται συχνά για να «επενδύσει» με χιούμορ μια λεπτή αποκάλυψη ή περιφρόνηση. «Μαρία, μη δουλεύεις τόσο σκληρά!», λέει ένας προϊστάμενος, συλλαμβάνοντας τη γραμματέα του να σερφάρει στο Διαδίκτυο. Η πρώιμη έρευνα σχετικά με το σαρκασμό διερεύνησε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ερμηνεύουν τις δηλώσεις και διαπίστωσε ότι, όπως αναμενόταν, ο σαρκασμός κάνει μια παρατήρηση να ακούγεται πιο επικριτική.
Σε μια εργαστηριακή μελέτη, οι συμμετέχοντες διάβασαν σενάρια στα οποία, για παράδειγμα, ένα άτομο έκανε κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί αρνητικό, όπως το κάπνισμα και ένα δεύτερο πρόσωπο σχολίαζε στο πρώτο πρόσωπο τη συμπεριφορά του, είτε κυριολεκτικά λέγοντας: «Βλέπω ότι δεν σας απασχολεί η υγεία των πνευμόνων σας» ή σαρκαστικά, λέγοντας: «Βλέπω ότι σας απασχολεί η υγεία των πνευμόνων σας». Οι συμμετέχοντες αξιολόγησαν το σαρκασμό ως πιο ακατάλληλο από το κυριολεκτικό σχόλιο.
Σε μια παρόμοια μελέτη, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να ταυτιστούν είτε με ένα άτομο που συμπεριφέρεται με έναν τρόπο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αρνητικός είτε με ένα δεύτερο άτομο που σχολιάζει σαρκαστικά τη συμπεριφορά του πρώτου ατόμου. Και οι δύο προοπτικές, ώθησαν τους συμμετέχοντες να αξιολογήσουν τα σαρκαστικά σχόλια του δεύτερου προσώπου ως πιο αγενή σε σχέση με τα κυριολεκτικά σχόλια του πρώτου.
Γιατί, λοιπόν, μπορεί ο σαρκασμός να ενισχύσει τη δημιουργικότητα; Επειδή ο εγκέφαλος πρέπει να σκεφτεί δημιουργικά για να καταλάβει ή να μεταφράσει ένα σαρκαστικό σχόλιο, ο σαρκασμός μπορεί να οδηγήσει σε σαφέστερη και πιο δημιουργική σκέψη. Για να δημιουργήσουμε ή να κατανοήσουμε τον σαρκασμό, ο τόνος πρέπει να ξεπεράσει την αντίφαση μεταξύ της κυριολεκτικής και της πραγματικής σημασίας των σαρκαστικών εκφράσεων. Αυτή είναι μια διαδικασία που ενεργοποιεί και διευκολύνεται από την αφαίρεση, η οποία με τη σειρά της προωθεί τη δημιουργική σκέψη. Δείτε το ακόλουθο παράδειγμα, από έναν από τους συν-συγγραφείς της έρευνα, του Adam Galinsky, λίγες εβδομάδες πριν παντρευτεί.
Η αρραβωνιαστικιά του τον ξύπνησε ενώ κοιμόταν τη νύχτα για να του πει κάποιες νέες ιδέες που είχε για τον επερχόμενο γάμο τους τον επόμενο μήνα, αρκετές από τις οποίες ήταν αρκετά δαπανηρές. Ο Αdam απάντησε με κάποιες δικές του ιδέες: «Γιατί δεν παίρνουμε τον Paul McCartney να τραγουδήσει, τον Barack Obama να δώσει την ευλογία του και την Amy Schumer να ψυχαγωγήσει τους ανθρώπους;». Το σχόλιό του απαιτούσε από την αρραβωνιαστικιά του να αναγνωρίσει ότι υπάρχει διάκριση μεταξύ του επιφανειακού επιπέδου της πρότασης (να συμφωνήσουν πραγματικά οι άνθρωποι αυτοί να συμμετάσχουν στο γάμο) και του νοήματος το οποίο είχε πραγματικά.
Ο σαρκασμός μπορεί να ερμηνευτεί αρνητικά και συνεπώς να προκαλέσει κόστος σε μια σχέση. Έτσι, το ερώτημα είναι, το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα δημιουργικά του οφέλη χωρίς να δημιουργήσουμε το είδος της σύγκρουσης που μπορεί να βλάψει μια σχέση; Οι μελέτες δείχνουν ότι, δεδομένου του ιδίου του περιεχομένου και του τόνου, ο σαρκασμός που εκφράζεται προς ή από, κάποιον που εμπιστευόμαστε, είναι λιγότερο πιθανό να προκαλέσει σύγκρουση από τον σαρκασμό που εκφράζεται από και προς κάποιον που δεν εμπιστευόμαστε. Φυσικά, αν αλλάζαμε τον τόνο και το περιεχόμενο, θα υπήρχε και η διαφορά. Με άλλα λόγια , δεδομένου ενός εξαιρετικά σκληρού τόνου και επικριτικού περιεχομένου, η εμπιστοσύνη μπορεί να μην είναι αρκετή.
Λαμβάνοντας υπόψη τους κινδύνους και τα οφέλη του σαρκασμού, το καλύτερο στοίχημά σας είναι να κρατάτε τα πνευματώδη σχόλια, περιορισμένα σε συνομιλίες με εκείνους που γνωρίζετε καλά, προκειμένου να αποφύγετε να προσβάλλετε άλλους, ακόμα και αν τους βοηθήσετε να σκεφτούν πιο δημιουργικά.
Και με την αφορμή, ιδού ένα βίντεο με χαρακτηριστικά αποσπάσματα από σαρκαστικές ατάκες του Chandler που έχουν αφήσει εποχή.
ΠΗΓΗ
The post Σαρκασμός: Τα υπέρ και τα κατά της ιδιαίτερης αυτής μορφής επικοινωνίας έχουν μεγάλο ενδιαφέρον (vid) first appeared on Kliktv.gr.