Μελβούρνη: Στα κόκκινα «βάφτηκε» το Ελληνικό Κέντρο για τη Γενοκτονία των Ποντίων

Στα κόκκινα βάφτηκε το Ελληνικό Κέντρο Μελβούρνης για τη Γενοκτονία των Ποντίων, ένα σκοτεινό κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας

Στο κόκκινο χρώμα φωταγωγήθηκε το Ελληνικό Κέντρο, το κτήριο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης, στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας για τις Εκδηλώσεις Μνήμης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού και των Ποντιακών Σωματείων της Μελβούρνης.

Αυτή η πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης (GCM) τιμά τους περίπου 350.000 Πόντιους Έλληνες που χάθηκαν μεταξύ 1916 και 1923. Ο κόκκινος φωτισμός που συμβολίζει το αίμα που χύθηκε, χρησιμεύει ως επίσημος φόρος τιμής σε όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη συστηματική εκστρατεία βίας κατά των Ελλήνων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία .

Ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Βασίλης Παπαστεργιάδης, Ποντιακής καταγωγής και ο ίδιος, μοιράστηκε την ιστορία της γιαγιάς του, μιας γυναίκας με αξιοσημείωτη αντοχή, που γεννήθηκε στην Τραπεζούντα εν μέσω της μικρασιατικής αναταραχής. «Στα μάτια της, είδα μια δύναμη που αψηφούσε όλες τις πιθανότητες», θυμήθηκε. «Αντιμετώπισε τις πιο σκοτεινές μέρες με ακλόνητη ηθική και αδάμαστο πνεύμα.

Ακόμα κι όταν ξαναέχτισε τη ζωή της στην Καστοριά, οι σκιές της γενοκτονίας παρέμειναν, στοιχειώνοντάς τη σε κάθε της βήμα. Τα λόγια της “Βασίλη, πρέπει να προχωρήσουμε”, αντηχούν στην καρδιά μου. Δεν άντεχε να μιλήσει για τη φρίκη που αντίκρισε, αλλά το μήνυμά της ήταν ξεκάθαρο: ανθεκτικότητα απέναντι στις αντιξοότητες».

Καθώς στεκόταν μπροστά στο Ελληνικό Κέντρο, λουσμένος σε μια κόκκινη λάμψη, ο κ. Παπαστεργιάδης κατέλξε «Σήμερα, δεσμευόμαστε να θυμόμαστε, να τιμήσουμε τη μνήμη όσων υπέστησαν αφάνταστα βάσανα και απώλειες. Η χειρονομία μας, ένας φάρος μνήμης, σημαίνει δέσμευση να διασφαλίσουμε ότι η ιστορία δεν θα επαναληφθεί ποτέ».

Η Αντιπρόεδρος του GCM, Ανθέα Σιδηρόπουλος, έχει μια βαθιά σύνδεση με τη Γενοκτονία των Ποντίων μέσω της καταγωγής της. «Τόσο ο πατρικός όσο και ο μητρικός προπαππούς και η προγιαγιά μου εγκαταστάθηκαν στην Κατερίνη της Βόρειας Ελλάδας, αφού επέζησαν από το ταξίδι τους από τον Πόντο, έγιναν μάρτυρες ανείπωτης φρίκης και έχασαν μεγάλο μέρος της ευρύτερης οικογένειάς μας», αναφέρει.

«Με συγκινεί η κόκκινη λάμψη πάνω από το κτίριο της Ελληνικής Κοινότητας. Θυμάμαι την οδυνηρή ιστορία της οικογένειάς μας και με κατακλύζει ένα μείγμα θλίψης και ανακούφισης. Η κόκκινη λάμψη είναι ένας ταιριαστός φόρος τιμής σε χαμένες ζωές και μια αναγνώριση της ύπαρξής μας ως Πόντιοι. Μια σημαντική υπενθύμιση του πόσο σημαντική είναι η πολιτιστική κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές».

Η 19η Μαΐου σηματοδοτεί την επίσημη Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, τιμώντας τη μνήμη 350.000 Ποντίων Ελλήνων που χάθηκαν στα χέρια των Νεότουρκων και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από το 1916 έως το 1923.

Άλλες πηγές, συμπεριλαμβανομένων ξένων ιεραπόστολων, αναφέρουν 500.000 θανάτους, οι περισσότεροι από απέλαση και αναγκαστικές πορείες στην έρημο της Ανατολίας. Αναγνωρισμένη από το ελληνικό κράτος το 1994, αυτή η γενοκτονία αποτελεί ένα από τα πιο ζοφερά κεφάλαια της Ελλάδας, που χαρακτηρίζεται από μια συστηματική εκστρατεία για την εξάλειψη του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού της Ανατολίας.

Οι φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου περιελάμβαναν σφαγές, αναγκαστικές εκτοπίσεις που περιελάμβαναν επικίνδυνες πορείες, απελάσεις, εκτελέσεις και σκόπιμη εξάλειψη ανατολικών ορθόδοξων πολιτιστικών, ιστορικών και θρησκευτικών ορόσημων.

Πηγή