Μη σταθείτε απάνω μου και μοιρολογάτε
εσείς που δε σκεφτήκατε , εμένα να τιμάτε.
Παρά σφουγγίστε δάκρυα , καθώς θα ναι το ψέμμα
ή της τύψης που αφουγκράστηκε , δικής μου αυτής το βλέμμα.
Αδικίας που ορίσατε και με φευγαλέα εν κινήση
θελήσατε και αποδώσατε , χωρίς να αποδείξει
της ψυχής μου η κραυγή , που βγαινε και τρόμαζε
καθενός και καθεμιάς το αίσθημα , εκείνο που ζητωκραύγαζε.
απ της ψυχής μου τα βάθη εκτελούσε
ποινής αυτό διατελούσε
καθώς αποφάνθηκε της αδικίας σας η επιβολή
εμένα να ρημάξει και να γίνει συμβουλή.
σ άλλους που ίσως θα το ζήσουν
το δίκιο τους από μεριάς δικής τους να διεκδικήσουν.
Κι αν βρίσκουνε τοίχους εκεί και φρούρια
ποτέ να μη λυγίζουν και της δικής τους εκεί τα κτίρια.
Αυτά να αναδομήσουν κι έτσι θα αποκομίσουν
της ζωής το δύσβατο εκείνο μονοπάτι
που αποφάσισαν να το διαβούνε μόνοι
καθώς το στραβώσανε της πορείας τους το τιμόνι.
Τι κι αν θελήσανε αυτό να το ισιώσουν
βρήκαν μπροστά του και αντίκρυ τους
της εκδίκησης το μετερίζι και έτσι εκεί συντάχτηκαν
και κάναν, πράξαν ότι αυτό τους ορίζει.
Μα σα θα σφαλιστούν τα μάτια μου
δεν είναι ανάγκη
από τύψεις και φόβων τα μαθήματα
σ εμένα να ζυγώσει
δικο σας αυτό πάτημα, ψυχής σας να λυτρώσει.
παρά το θέλω ζωντανή που είμαι και σας νοιάζομαι
να δείξετε αγάπης δείγμα αυτό , και μην παραμυθιάζεστε.
Για μιας ευταξίας πλημμέλημα, να αδικηθώ και να οδηγηθώ
σε μιας ζωής εκτέλεσης , ως κακούργημα.
τι κι αν το ζήτησα το δίκιο μου να βρω
παντού στραβοπάτησαν το εσύ και το εγώ
μα τώρα που απέμενεινα κα σκέφτομαι και γράφω
τα πάντα συμβουλεύουμε μα έμαθα και να διαγράφω.
τρόπους και τακτικές που ήρθαν να μου πούνε
πως της ευταξίας η χωροταξία αρκεί , να τους γεμίσει
παρά της αγκαλιάς το άγγιγμα αδυνατεί να προσεγγίσει
μα θα ναι αργά και το νιώθω από ψυχής, σαν την αλήθεια μου θα δούνε.
δεν έχει μάτια η κόλαση μήτε και ο παράδεισός μας
παρά έχει η ζωή αντάλλαγμα και πόνους για να φέρει
μήνυμα που θα ναι της χαράς και όλους να τους αγγίξει
μέρες που θα διαβούν και το Σταυρό μου ας τους παραδώσει.
Αγγέλους που χω φύλακες και νιώθω να υπάρχουν
όπως γνωρίζουν εξαρχής και όπως τους πρέπει ,άρχουν.
Ας γίνει και μια Ανάσταση , διαφορετική απ τις άλλες
για να ρθει η χαρά και να πάψει πια η λύπη ,
να κατοικεί περίχαρη και να συγκατοικεί σε τοίχη.
τούτα που τα ορθώσανε και πάγωσε η ψυχή τους
μαζί και η δική μου , αδυνατεί να προχωρά και να συμβουλεύει
αφότου τη μαυρίσανε και της στοιχειώσαν ήδη
λόγια φράσεις της στιγμής , ξεγυμνωμένο φίδι.
στέκει απόμακρο η έννοια και η φροντίδα
παρά νιώθει την απώλεια δική τους η ζωή μου
τι κι αν είμαστε ζωντανοί , ζούμε και θρηνούμε μοναχοί
ζωντανούς , σαρκαστικούς εκδίκησης τους χτύπους ,
που θέλουν να μας πονούνε και έτσι κι αν το επιδιώξανε
τρανά ας δούνε και μας , που εκδιώξανε.
Άννα Ζανιδάκη
Πηγή: από e-mail
The post Απ τον υπέροχο πίνακα του φίλου και δημιουργού του Spiros Katsikis first appeared on Kliktv.gr.