Μαρία Περδίκη (a.k.a. Jammaroots) – «Δημιουργία σε πραγματικό χρόνο»

Με αφορμή την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου της η τραγουδοποιός Jammaroots συστήνεται στο iart.gr

Μίλησε μας αρχικά για τον δίσκο σου που κυκλοφόρησε πρόσφατα. 

Τον θεωρώ από τις πιο σημαντικές δουλειές που έχω κάνει, καθώς αφορά σε προσωπικό υλικό, τραγούδια που δημιουργήθηκαν χρόνια πριν. Δουλεύτηκαν με διάφορους τρόπους, σε διάφορες συνθήκες και υπήρξαν γενικότερες δυσκολίες που έπρεπε να ξεπεραστούν ώστε να φτάσουν να γίνουν δίσκος. Χρειάστηκε επίσης χρόνος για να βρω την κατάλληλη ομάδα. Έχω σταθερούς συνεργάτες από την αρχή της καριέρας μου, αλλά υπήρξαν μερικές ανακατατάξεις. Μόλις συναντήθηκε η dream team του δίσκου όλα λειτούργησαν πολύ γρήγορα. Λέγεται ‘Jammaroots’ τόσο γιατί ήθελα να να εμβαθύνω στην διαδικασία της δημιουργίας του, όσο και για να με γνωρίσει καλύτερα το κοινό. Συνοδοιπόροι αυτής της διαδικασίας,, είναι καταρχάς ο Νίκος Κορκοβίλης στα ντραμς. Τον αναφέρω πρώτον γιατί αφενός συνεργαζόμαστε από τα πρώτα μου βήματα στον reggae χώρο, αφετέρου επειδή όταν ξεκίνησα να φτιάχνω την μπάντα, ήταν ο πρώτος άνθρωπος στον οποίον τηλεφώνησα. Στα πλήκτρα είναι η Δανάη Κωστακιώτη a.k.a. Danai Lama. Φίλη και συνεργάτιδα πολλά χρόνια. Στην κιθάρα ακούτε τον Βαγγέλη Εμμανουήλ, στο μπάσο τον Spiris και στα κρουστά, τον Κώστα Δήμου. Η δουλειά αυτή ηχογραφήθηκε στο Wannabizz Studio από τον Νίκο Ρέτσο ενώ η μίξη και το mastering έγιναν από τον Ste και το Studio 10 στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Ο δίσκος είναι αφιερωμένος στον πολύ καλό μας φίλο και μπασίστα μας, Νίκο Γκρέκα, ο οποίος δυστυχώς έφυγε νωρίς…

Τι feedback έχεις λάβει από το κοινό μέχρι στιγμής; 

Τα τραγούδια παίζονται αρκετά χρόνια live και η ανταπόκριση του κοινού είναι πολύ θετική. Κάτι που μου δίνει μεγάλη χαρά, είναι το γεγονός πως μου λένε όμορφα πράγματα άνθρωποι που δεν ακούν reggae. Δηλώνουν πως τους αρέσει πολύ η δουλειά μας, ενώ αναγνωρίζουν και τα εκτός reggae στοιχεία της μουσικής μας. Λάβαμε επίσης μια πολύ καλή κριτική από το ολλανδικό site ‘Reggae Vibes’, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό, δεδομένου ότι δεν έχουμε εμφανιστεί ποτέ στην Ολλανδία. Είχαμε επίσης την ευκαιρία να παίξουμε – μετά από πρόσκληση – στο πανεπιστήμιο της Λα Ροσέλ, στη Γαλλία. Και εκεί η δουλειά μας άρεσε πολύ, παρά το γεγονός πως επρόκειτο για κοινό που μας άκουγε πρώτη φορά.

Αυτό έχει να κάνει και με το πόσο έχεις ‘δουλέψει’ τα τραγούδια σου.  

Κάθε τραγούδι το έχω ‘ζήσει’ σε πολλές καταστάσεις, είτε ως ερμηνεύτρια, είτε ως μουσικός στην μπάντα. Όμως στη δουλειά μου υπάρχει πάντα το αυτοσχεδιαστικό στοιχείο και αυτό είναι που κάνει αυτήν την διάδραση μαγική και το καταλαβαίνω όταν συμβαίνει. Νιώθω σαν να υπάρχει κάτι που έρχεται από το σύμπαν και αγγίζει τα όρια της θεραπείας μέσω της μουσικής. Πρόκειται για διάδραση που βιώνω έντονα. Δεν είναι μόνον η μουσική, οι νότες, το ότι παίζω ένα τραγούδι που έχω προβάρει πολλές φορές. Υπάρχει μεγάλη ενέργεια, η οποία μεταδίδεται ειδικά στις live εμφανίσεις. Αυτή η αίσθηση έντονης χαράς που νιώθεις όταν τα ερμηνεύεις, βγαίνει αβίαστα κι ο κόσμος λαμβάνει αυτό το vibe απο όλα τα μέλη. Μέσα από τον μουσικό αυτοσχεδιασμό περνάς αυτό που νιώθεις σε εκείνους που σε ακούνε εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ξέροντας πως είναι κάτι που δεν θα επαναληφθεί. Θεωρώ πως είναι ό,τι πιο άμεσο μπορείς να προσφέρεις. Πρόκειται για αίσθηση που την έχεις τόσο εσύ που το κάνεις, όσο και το κοινό που τη δέχεται. Δημιουργούμε σε πραγματικό χρόνο. Ο αυτοσχεδιασμός με γεμίζει αφάνταστα, για αυτό άλλωστε υιοθέτησα το όνομα Jammaroots καθώς το jam έχει να κάνει με αυτό ακριβώς. Συμβαίνει συχνά και όταν συνθέτω ενα καινούριο τραγούδι. Για παράδειγμα, το τραγούδι ‘I Know a Place’ ξεπήδησε σε μια πρόβα, η μελωδία και όλο το κουπλέ σχεδόν. Το ίδιο συνέβη κατα ένα μεγάλο μέρος με το ‘Ι Keep My Eyes On You’, βγήκε πάνω σε έναν αυτοσχεδιασμό, ενώ παίζαμε live στο Half Note. Από την άλλη υπάρχει το ‘Wise Mind’, ένα καθαρά βιωματικό τραγούδι που αναφέρεται στα παιχνίδια του μυαλού, αυτά που δημιουργούνται από τις πολλές σκέψεις. Ήθελα μουσικά, να περάσω την ψυχεδέλεια των σκέψεων που κάνει το μυαλό μας, σκέψεις που μπορεί να σε τρελάνουν. Το να ‘παρασκέφτεσαι’ τελικά δεν βοηθάει. Καμιά φορά δυσκολεύομαι να περιγράψω αυτό που θέλω να πω με τους στίχους. Πάντα όμως προσπαθώ να μεταφέρω την αίσθηση. Στο τραγούδι ‘Problems’ μιλάω για τα πράγματα που θεωρούμε προβλήματα και μπορεί να μην είναι τελικά. Είμαι υπέρ της άποψης ‘αν έχεις προβλήματα, τραγούδησε τα για να τα ξεπεράσεις’.

Πότε ξεκίνησες να τραγουδάς;  

Αν εξαιρέσουμε κάποια μαθήματα σολφέζ και χορωδίας στο σχολείο, γύρω στα είκοσι, μπαίνοντας κατευθείαν στα βαθιά, με μια reggae μπάντα τους ‘Τhe Uprising’, tribute στον Bob Marley. Στην αρχή έκανα δεύτερες και τρίτες φωνές, ενώ τραγουδούσα και άλλα είδη, για τα προς το ζην, πότε με πιάνο και πότε με άλλα, μικρά σχήματα. Νομίζω πως τότε άρχισα να καλλιεργώ το τραγούδι περισσότερο, καθώς δεν έχω κάνει Φωνητική.

Παίζεις επίσης ντραμς, κιθάρα, μπάσο και πιάνο. 

Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησα κλασσικό πιάνο με την γιαγιά μου η οποία ήταν καθηγήτρια πιάνου και διευθύντρια στο εθνικό Ωδείο Κηφισιάς. Στο Γυμνάσιο έπιασα την κιθάρα παίζοντας με το αυτί Pink Floyd, Led Zeppelin, ροκ μουσική με την οποία μεγάλωσα. Δεν θεωρώ τον εαυτό μου κιθαρίστρια όμως αργότερα αυτό έγινε εξ ανάγκης, για να μπορώ να συνοδεύσω τη φωνή μου στις ‘ακουστικές’ μου εμφανίσεις. Στα δεκαεπτά μου ξεκίνησα να παίζω επαγγελματικά ως ντράμερ σε rock/funk και blues μπαντες. Δύο χρόνια αργότερα, όταν ο πατέρας μου Άκης Περδίκης, ντράμερ ο ίδιος και τραγουδοποιός μπήκε στο στούντιο για να ηχογραφήσει δουλειά του, ανακάλυψα πως μπορώ να παίξω μπάσο, πάλι χωρίς μαθήματα κι έτσι ανέλαβα τον ρόλο της μπασίστριας στο προσωπικό του άλμπουμ και σε EP’s.  Δεν είμαι βιρτουόζα, έχω όμως το ρυθμικό στοιχείο, άλλωστε τα πάντα είναι ρυθμός.

Τι σε τράβηξε στη reggae;  

Έχω περάσει από διάφορα στυλ, όταν όμως άκουσα τον ήχο της reggae ένιωσα κάτι που καμιά άλλη μουσική δεν μου είχε προκαλέσει μέχρι τότε, κάτι τελείως απελευθερωτικό. Ίσως φταίνε τα μπάσα της που αγγίζουν την ψυχή. Ως ντράμερ, με τράβηξε και η πολυρυθμία της. Αργότερα, τραγουδώντας πια, αγάπησα τα δεύτερα φωνητικά και τις πολυφωνίες της. Βασικό στοιχείο επίσης είναι ο στίχος. Στα περισσότερα τραγούδια έχει να κάνει με τον απλό άνθρωπο που παλεύει για τα δικαιώματα του, βλέπει τα προβλήματα με αισιοδοξία, εκφράζεται μέσω της μουσικής αυτής με όμορφο τρόπο, έτσι ώστε να γιατρεύει για λίγο την ψυχή του.

Υπάρχει το στερεότυπο ότι η reggae είναι μουσική για καλοκαίρι.  

Όντως υπάρχει αυτή η εντύπωση, ειδικά στην Ελλάδα. Ίσως γιατί δεν είναι τόσο διαδεδομένη ώστε να γνωρίζει ο κόσμος πώς αλλιώς μπορεί να ‘σταθεί’ μουσικά, αλλά και τις δονήσεις που προκαλεί. Ίσως πάλι να την συνδυάζουν με το καλοκαίρι επειδή ακούγεται στα beach bars. Πολύς κόσμος την ακούει μόλις ‘σκάσει’ ο ήλιος, και τους προκαλεί αισιοδοξία. Δεν είναι τυχαίο, το βγάζει η μουσική. Σε άλλες χώρες πάντως, η reggae ακούγεται όλον τον χρόνο. Όσοι ασχολούμαστε με αυτήν, το κάνουμε όλο το χρόνο.

Έχεις στο ενεργητικό σου πολλές και σημαντικές συνεργασίες.  

Ως ντράμερ έχω συμμετάσχει σε πολλά live, αλλά οι περισσότερες είναι ως φωνή, κυρίως στην reggae σκηνή με διάφορους καλλιτέχνες, μπάντες και DJ’s του χώρου.  Η πρώτη μου studio συνεργασία ως Jammaroots ήταν με τον Ολλανδό μουσικό παραγωγό Guido Van de Wijdeven σε ένα demo με τον τίτλο ‘Free’. Στη συνέχεια συνεργάστηκα με τους Blend Mishkin & Roots Evolution, με τους Palov & A. Angelides, Timewarp inc., με τους Lasha & Teeth ‘n’ Tongue jam, με τον Ιταλό μουσικό παραγωγό Pablo Raster, τον Ste και Studio 10. Επίσης, σύντομα θα κυκλοφορήσει μια συνεργασία με τον Vlastur. Από τις πιο σημαντικές live συνεργασίες, εκείνη που έμεινε χαραγμένη στην ψυχή μου, είναι η τιμή που είχα να συναντήσω τους Wailers και μάλιστα στην αρχή της καριέρας μου. Συμμετείχα με τον Stavros Dadoush και την μπαντα του Los Tigainos, που άνοιγαν μια συναυλία των Wailers. Τραγούδησα μαζί τους δυο κομμάτια. Ήταν η αφορμή να γνωρίσω τον μπασίστα τους, Aston ‘Family Man’ Barrett. O Bob Marley ήταν αυτός που με μύησε στην reggae μουσική και το να βρεθώ μαζί με τον άνθρωπο που ήταν δίπλα του κι έπαιζε τα τραγούδια του ήταν εξαιρετική εμπειρία. Με τίμησε ιδιαίτερα το γεγονός πως του άρεσα, με ρώτησε μάλιστα αν έχω βγάλει δίσκο. Ενδιαφέρθηκε, κι εκεί κατάλαβα πως μάλλον κάνω κάτι που αρέσει. Σημαντικές στιγμές που επίσης αξίζει να αναφέρω ήταν οταν ανοίξαμε με την μπάντα για τον Horace Andy και τους Dub Asante band & Matic Horns, για τους Soul Jazz Orchestra με τον Stefanatty και το Full Circle Soundsystem οπου διατηρούσαμε, όπως επίσης για τον Alborosie σε συνεργασία με τους Fundracar. Τέλος, εχω μοιραστεί την σκηνή με τον Τζαμαϊκανό κιθαρίστα Earl ‘Chinna’ Smith ο οποίος επίσης έχει συνεργαστεί με τον Bob Marley αλλα και πολλούς ακόμα γνωστούς καλλιτέχνες.

Είσαι επίσης και dj.

Ναι και το συνδυάζω με live act, τραγουδάω δηλαδή παράλληλα πάνω από ηχογραφημένα reggae/dub riddims, ρυθμούς instrumental.

Σου φτάνει η μέρα;

Η αλήθεια είναι ότι τρέχω και δεν φτάνω, όμως έχω τη μουσική στο μυαλό μου όλο το εικοσιτετράωρο. Ακόμη κι όταν κάνω άλλα πράγματα, σκέφτομαι πως θα ‘πηγαίνει’ το επόμενο κομμάτι!