Φωνάζει την κόρη μου Γιώργο για να ακουστεί το όνομα του πεθερού – Μη χειρότερα

Φωνάζει την κόρη μου Γιώργο: Άλλη μια ιστορία καθημερινής τρέλας που για ασήμαντο λόγο κάνει δύσκολη τη ζωή μιας οικογένειας

Με λένε Έφη και με το σύζυγό μου αποκτήσαμε πριν από 2 χρόνια ένα πανέμορφο κοριτσάκι, το οποίο ταλαιπωρηθήκαμε πολύ να φέρουμε στον κόσμο αλλά τελικά όλα πήγαν καλά. Γεννήθηκε ανήμερα της Αγίας Μαρίνας και αποφασίσαμε με τον άντρα μου να την ονομάσουμε έτσι γιατί είμαι σίγουρη ότι με τη βοήθεια της Αγίας κατάφερε να γεννηθεί υγιέστατη με τόσα προβλήματα που είχα κατά την εγκυμοσύνη.

Η πεθερά μου από την άλλη που είναι και θεούσα τρομάρα της δεν λέει να δεχτεί σε καμία περίπτωση την επιλογή μας. Ήθελε ντε και καλά να ονομάσουμε την κόρη μας Γεωργία όπως λέγεται δηλαδή ο πεθερός μου. Δεν απαιτούσε να δώσουμε το δικό της όνομα αλλά το όνομα του πεθερού. Έχουν μόνο ένα παιδί, τον άντρα μου δηλαδή και ήθελαν να ακουστεί το όνομα αν και εμείς τους διαβεβαιώσαμε ότι στο δεύτερο παιδί αν με το καλό έρθει θα δώσουμε το δικό του όνομα αλλά αυτό επειδή ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ και αφού γεννήθηκε ανήμερα της γιορτής της Αγίας Μαρίνας έπρεπε να το ονομάσουμε έτσι.

Η πεθερά μου όμως είναι κάθετη και σαν αντίποινα φωνάζει το παιδί μας Γιώργο ούτε καν Γεωργία. Της έχω πει επανειλημμένα και εγώ και ο άντρας μου να μην το κάνει αυτό. Το παιδί είναι κορίτσι και έχει όνομα. Τη λένε Μαρίνα όχι Γιώργο. Έχουμε φτάσει σε σημείο να βγαίνουμε έξω και να τη φωνάζει μπροστά σε όλους Γιώργο και όλοι να μας κοιτάνε. Η κόρη μου είναι 2 χρονών και είναι κοριτσάκι με τα όλα του με τα φορεματάκια του, τις κορδελίτσες του τα μακριά του μαλλάκια, είναι να μην απορούν οι άλλοι όταν ακούν τη γιαγιά του να τη φωνάζει Γιώργο; Τι είναι το παιδί μου; Trans; Γεννήθηκε κορίτσι και θέλει να γίνει αγόρι και μπαίνουμε από τώρα στο κλίμα;

Τις προάλλες τσακωθήκαμε πολύ άσχημα με την πεθερά μου γιατί ο τρόπος που έχει βρει να μας πικάρει δεν είναι καθόλου τίμιος. Δεν λέω ότι δεν αγαπάει το εγγόνι ης, αλλά αυτό που κάνει είναι λάθος. Το παιδί δεν φταίει πουθενά που δεν της κάναμε εμείς στο χατίρι. Είναι ακόμα μικρό και μπερδεύεται όταν ακούει τους μεν να τη φωνάζουν Μαρίνα και τη γιαγιά της να τη φωνάζει Γιώργο. Γιώργο φωνάζουμε τα αγοράκια, όχι τα κοριτσάκια. Ως άνθρωπος του Θεού και ως άνθρωπος που πηγαίνει πολύ συχνά στην εκκλησία το σωστό θα ήταν να χαρεί με την επιλογή μας και να τη στηρίξει όχι να τη σνομπάρει έτσι αλλά τι να της πεις και αυτηνής; Έτσι έμαθε έτσι κάνει.

Το θέμα είναι τι κάνουμε από δω και πέρα; Όλοι, οι γονείς μου, η αδερφή μου, ο κοινωνικός μας κύκλος μου λένε «Στην τελική απείλησέ τη ότι δεν θα ξαναδεί το παιδί μήπως και βάλει μυαλό» και έχουν δίκιο. Αν δω ότι δεν αλλάζει δεν θα της ξανα επιτρέψω να δει το παιδί. Ζούμε στο 2024, τι πράγματα είναι αυτά πια; Καθόμαστε και ξεκατινιαζόμαστε για ένα όνομα που η πεθερά μου αρνείται να δεχτεί. Αν δεν βάλει μυαλό θα αλλάξουν πολλά.
Άκου Γιώργος…