Πόσο καλά γνωρίζω το σκύλο μου;

Ο σκύλος «μιλάει» με πολλούς τρόπους για να μας δείξει αυτό που νιώθει. Κι εμείς καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματά του για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μαζί του.

Πώς αισθάνεται ο σκύλος μου όταν έχω κακή διάθεση ή όταν τσακώνομαι με ένα άλλο μέλος της οικογένειας; Πώς νιώθει στη βόλτα, στην εκπαίδευση, όταν είναι μόνος του; Πώς νιώθει με άγνωστους ανθρώπους, με άλλους σκύλους; Πώς νιώθει όταν του φωνάζουμε και τι μπορεί να σκέφτεται για εμάς;

Για να κατανοήσουμε το σκύλο μας πρέπει, αρχικά, να είμαστε διατεθειμένοι να τον γνωρίσουμε και να προσπαθήσουμε να δούμε τον κόσμο μας μέσα από τη δική του οπτική. Η ενσυναίσθηση είναι το κλειδί που ανοίγει την πόρτα για τον κόσμο του σκύλου. Δεν θα καταφέρουμε πολλά στην επικοινωνία μας μαζί του και στην εκπαίδευσή του, αν πρώτα δεν τον συναισθανθούμε.

Πώς θα τον μάθουμε καλύτερα;
Μπορούμε να μελετήσουμε, να διαβάσουμε σχετικά με αυτό το άλλο είδος ύπαρξης με το οποίο σκοπεύουμε να συμβιώσουμε, και να παρακολουθήσουμε ειδικά σεμινάρια. Μπορούμε να συνεργαστούμε με ειδικούς σχετικά με τη συμπεριφορά και την εκπαίδευση του, αλλά κυρίως, και το σημαντικότερο όλων, μπορούμε να τον… παρατηρούμε.

Υπάρχει πολλή πληροφορία πλέον στο διαδίκτυο για να ενημερωθούμε σχετικά με τις ανάγκες των σκύλων, τον διαφορετικό τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και την εκπαίδευσή τους. Και πολλοί ειδικοί επαγγελματίες είναι διαθέσιμοι για να μας συμβουλεύσουν σχετικά. Αν όμως δεν αφιερώσουμε το χρόνο που απαιτείται για να παρατηρήσουμε το σκύλο μας, δεν θα μπορέσουμε να καταφέρουμε πολλά.

Η παρατήρηση δίνει απαντήσεις
Μπορούμε να παρατηρήσουμε:

τη συμπεριφορά του, πώς αντιδρά με μας και πώς με άλλους σε μια κατάσταση, πώς η συμπεριφορά του διαφοροποιείται κάτω από διαφορετικές καταστάσεις
τη γλώσσα του σώματός του, σε όλες τις δραστηριότητες που συμμετέχει
τις εκφράσεις του προσώπου, το βλέμμα του, κ.ο.κ.
Παρατηρώντας τον, θα αρχίσουμε να βλέπουμε πράγματα που δεν τα είχαμε προσέξει μέχρι χθες και θα μπορούμε να κατανοήσουμε, για παράδειγμα, τι είναι αυτό που μπορεί να τον κάνει να παγώσει ξαφνικά στη σκάλα, γιατί δεν κάνει την ανάγκη του στη βόλτα, γιατί αρχίζει να μασουλάει τα πάντα όταν δεχόμαστε κόσμο στο σπίτι, γιατί δεν ανταποκρίνεται στο έλα όταν τον καλούμε, κ.ο.κ. Θα συνειδητοποιήσουμε πως για να έρθει σε μας όταν τον καλούμε, θα πρέπει να έχει έναν καλό λόγο· έναν καλό λόγο για εκείνον και όχι για εμάς.

Μπορεί να πιστεύουμε ότι είμαστε πολύ ωραίοι τύποι, πνευματώδεις, με χιούμορ και πολλοί θα θέλανε να βρίσκονται μαζί μας, άρα κι ο σκύλος μας. Όμως, δυστυχώς, αυτός δεν καταλαβαίνει το εξαίρετο χιούμορ μας και είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα γελάσει με τα ανέκδοτά μας. Άρα, θα πρέπει να βρούμε έναν άλλο ισχυρό λόγο για να τον κάνουμε να μας ακολουθήσει. Χρειάζεται να προσπαθήσουμε προκειμένου να γίνουμε ενδιαφέροντες για αυτόν!

Ας σκεφτούμε λίγο… Τι θα του άρεσε πολύ; Μήπως να τον καλούσαμε να παίξουμε με το αγαπημένο του παιχνίδι και να διασκεδάσουμε κι εμείς μαζί του με έναν διαφορετικό, πιο σκυλίσιο τρόπο, αφήνοντας για λίγο στην άκρη το ανθρώπινο χιούμορ μας;

Παρατηρώντας τον, ενδεχομένως αρκετοί από εμάς, θα συνειδητοποιούσαμε ότι τα ελληνικά δεν είναι η μητρική του γλώσσα και άρα όσο εμείς θυμώνουμε και του το εξηγούμε στα φωναχτά, αυτό που εκείνος τελικά καταλαβαίνει είναι ότι δεν είμαστε και πολύ καλά. Άρα θα πρέπει να προσέξει, να μη μας εμπιστεύεται και θα ήταν χρήσιμο να προσπαθήσει να μας ηρεμήσει. Με την παρατήρηση, ίσως αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε καλύτερα τα σήματα ηρεμίας που μας στέλνει στην προσπάθεια να διαχειριστεί τα συναισθήματά του και να αποκαταστήσει την μεταξύ μας χαμένη ισορροπία. Και δεν θα ερμηνεύαμε, για παράδειγμα, το χαμηλωμένο βλέμμα ως «ενοχή», ένα συναίσθημα που είναι παντελώς άγνωστο για τους σκύλους.

Ο σκύλος «μιλάει» με πολλούς τρόπους για να μας δείξει αυτό που νιώθει. Κι εμείς καλούμαστε να αποκωδικοποιήσουμε τα μηνύματά του για να μπορέσουμε να συνεννοηθούμε μαζί του. Μέσα από την παρατήρηση, θα γνωρίσουμε καλύτερα το σκύλο μας, θα ανακαλύψουμε, με τον καιρό, το μοναδικό, ξεχωριστό χαρακτήρα του. Αυτό απαιτεί το χρόνο μας, απαιτεί να είμαστε εκεί «ολόκληροι», όχι οι «μισοί» και οι άλλοι μισοί κάπου αλλού (στις επαγγελματικές σκοτούρες, στις οικογενειακές υποχρεώσεις, στις φιλικές παρεξηγήσεις, στις εκκρεμείς υποθέσεις που μας στενοχωρούν ή που μας ευχαριστούν, κ.ο.κ.).

Εξελισσόμαστε μαζί του
Στην αρχή, μπορεί δυσκολευτούμε να αποκωδικοποιήσουμε όλα τα μηνύματά του· θα χρειαστεί να αφιερώσουμε αρκετό από το χρόνο μας. Με τον καιρό όμως, θα βελτιωνόμαστε, θα τον γνωρίζουμε κάθε μέρα όλο και περισσότερο. Θα αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε πότε νιώθει ευχάριστα, πότε είναι νευρικός ή εξιταρισμένος, πότε θλιμμένος, πότε φοβισμένος κ.λπ. Έτσι, με τον καιρό και την παρατήρηση, θα εξελίσσουμε την ενσυναίσθησή μας προς το σκύλο μας, μια δεξιότητα απαραίτητη για τη μεταξύ μας επικοινωνία, αλλά και για κάθε μας επικοινωνία γενικότερα. Κι όσο εμείς προσπαθούμε, ο σκύλος μας, να είστε σίγουροι, θα είναι «εκεί» για να μας βοηθήσει.

Από τη Σωτηρία Κυριαζή

ΠΗΓΗ