Η Άννα – Ασπασία Θεοδωράκη γεννήθηκε στο Παρίσι το 1985. Μεγάλωσε στην Αθήνα μέχρι το 1967 και συνέχισε τη ζωή της στην Αγγλία λόγω της τότε δικτατορίας και της πολιτικής δίωξης της οικογένειάς της.
Της: Έπη Τρίμη
Είναι κόρη του Γιάννη Θεοδωράκη ο οποίος υπήρξε ποιητής και δημοσιογράφος. Ήταν αδελφός του Μίκη και της Έλλη Κιούση – Θεοδωράκη συγγραφέα, δημοσιογράφο και ζωγράφο.
Η Άννα- Ασπασία ήταν αναμενόμενο να εισέλθει με τη σειρά της στον κόσμο της τέχνης και να πειραματιστεί με σχεδόν όλες τις μορφές της. Η μεγάλη της αγάπη είναι η πειραματική ζωγραφική όπου επηρεασμένη από τα εξωτερικά και εσωτερικά ερεθίσματα και την ψυχολογία της στιγμής οδηγήθηκε στον κόσμο του σουρεαλιστικού αυτοματισμού πριν περίπου 20 χρόνια και έκτοτε έχει εξελίξει την τέχνη της με ένα πολύ προσωπικό και ιδιαίτερο τρόπο.
Κυρία Θεοδωράκη τί θυμάστε και κρατάτε ως φυλακτό μέσα σας από τον πατέρα σας αλλά και τον θείο σας Μίκη;
Την αγάπη και τον αγώνα τους για την Ελλάδα, για τη δικαιοσύνη και την ελευθερία.
Σε συνέχεια της ως άνω ερώτησής μου πόσο διέφεραν αυτές οι σπουδαίες προσωπικότητες μεταξύ τους αλλά και σε τι έμοιαζαν;
Και οι δύο πολεμούσαν για τα πιστεύω τους με το ίδιο πάθος. Ήταν πολύ αγαπημένα αδέλφια και ένας συμπλήρωνε τον άλλο. Ήταν πολύ τρυφεροί άνθρωποι και συνάμα σκληροί όταν έπρεπε. Επίσης, διέθεταν χιούμορ και αυτοσαρκασμό. Ήταν, όμως και οι δύο διαφορετικές προσωπικότητες.
Ως παιδί νιώθατε τη διαφορά σε σχέση με τα άλλα παιδιά καθώς προέρχεστε από μια οικογένεια διανοούμενων που άφησαν πολύ δυνατά το στίγμα τους;
Ένιωσα την διαφορά στις αρχές του 60 όταν ήμουν περίπου 6 ετών. Όταν ο θείος μου ο Μίκης έγινε γνωστός. Ξαφνικά, οι μεγάλοι μόλις μάθαιναν πως είναι η ανιψιά του Θεοδωράκη αλλάζανε συμπεριφορά. Με κερνούσαν γλυκά και άρχιζαν τις ερωτήσεις. Μου φαινόταν πολύ περίεργη αυτή η ξαφνική αλλαγή συμπεριφοράς σε σημείο που ανακοίνωσα πως δεν είμαι εγώ ο θείος μου!!! Όταν έγινε η δικτατορία, ήμουν 9 χρονών. Με έστειλαν στην Αγγλία και εκεί ξέχασα τη σημασία του ονόματός μας αφού εκεί δεν ήταν γνωστό. Έτσι και ησύχασα!
Ποια είναι η σχέση σας με την Μαργαρίτα και τον Γιώργο, επίσης Έχετε επαφές με τον Νίκο Κουρή;
Δεν θα ήθελα να επεκταθώ δεν νομίζω πως έχει σημασία.
Ασχολείστε με την πειραματική ζωγραφική. Θα θέλατε να μας εξηγήσετε από πού αντλείτε την έμπνευσή σας καθώς και τα συναισθήματα που νιώθετε μέσα σας;
Την έμπνευσή μου μάλλον την αντλώ από παντού και από τα ωραία και από τα άσχημα. Δεν επιλέγω τί θα ζωγραφίσω. Έχω την ανάγκη να το κάνω και έτσι αρχίζω. Στην πορεία βγαίνει η εικόνα και εκεί το εξελίσσω. Μάλλον, είναι η ψυχοθεραπεία μου και την κάνω από μικρό παιδί.
Από τις πρώτες εικόνες της ζωής μου που θυμάμαι είναι τα χέρια της μάνας μου με το πινέλο και τις μπογιές. Μου έδινε και εμένα και ζωγραφίζαμε μαζί. Μεγάλωσα μέσα στα πινέλα και τις μπογιές της μανούλας μου οπότε για μένα ήταν μια φυσιολογική συνέχεια.
Έχοντας ζήσει σε πολλές διαφορετικές πόλεις όπως το Παρίσι, τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και την Πάρο όπως διαβάζω στο βιογραφικό σας πόσο οι διαφορετικές κουλτούρες αλλά και τα εξωτερικά ερεθίσματα συνέβαλαν στην προσωπικότητα που έχετε αλλά και στον τρόπο έκφρασής σας στην καθημερινότητά σας αλλά και στην οπτική σας ματιά;
Σίγουρα τα ταξίδια ανοίγουν το μυαλό και προφανώς έχω επηρεαστεί απ΄όλες τις χώρες που έχω επισκεφτεί κα ζήσει. Αλλά η μόνη χώρα που συνειδητά με έχει επηρεάσει είναι η Ινδία. Η καταπληκτική Ινδία. Εκεί κατάλαβα πως στη τέχνη και ειδικά στα χρώματα δεν υπάρχουν κανόνες.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η Γεωργία Λαλέ δημιούργησε ένα πραγματικά συγκλονιστικό έργο που μέσα από την απλότητά του περνάει ένα μεγαλειώδες μήνυμα για τις γυναικοκτονίες. Ως εικαστικός θα ήθελα την άποψή σας για τη ροζ σημαία και την άποψη του κ. Γεραπετρίτη.
Θεωρώ πως η σημαία της Λαλέ συμβολικά είναι δυνατή και πως η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη. Αλλά προσωπικά δεν με εμπνέουν τα εθνικά σύμβολα ειδικά σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου η σημαία της για μερικούς είναι σύμβολο φασισμού και για άλλους σύμβολο της πατρίδας τους κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά αλλού.
Μπορεί καλλιτέχνες έστω στην Βρετανία που μεγάλωσα να κάνανε τέχνη με την σημαία όπως οι Σεξ Πίστολς, ο Μπόουι, οι Στόνους αλλά παράλληλα την φοράγανε κιόλας με υπερηφάνεια!
Φανταστείτε έναν Έλληνα καλλιτέχνη να φοράει σακάκι με την Ελληνική σημαία. Εδώ, τα πράγματα είναι πολύ περίεργα με τη σημαία μας και μεν με εμπνέει καθόλου όλη αυτή η απαξίωση και αυτός ο κομπλεξισμός.
Ετοιμάζετε κάτι καλλιτεχνικά αυτήν την περίοδο;
Πάντα ασχολούμαι με την τέχνη μου, δεν μπορώ κάνω και αλλιώς. Έχω ένα μικρό ατελιέ στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια που λατρεύω, σε μια υπόγεια στοά πάνω στην πλατεία. Εκεί είναι το χρωματιστό καταφύγιό μου μαζί με τους γείτονές μου, ένα μαγαζί με σπρέι και χρώματα για γκραφιτάδες και είναι μια πραγματική όαση.
Στον χώρο μου φιλοξενώ και άλλους καλλιτέχνες εκτός συστήματος στις πρώτες τους ατομικές εκθέσεις και με όποιες παρουσιάσεις θέλουν να κάνουν και μέχρι τώρα έχουμε κάνει πολύ ενδιαφέρουσες εκθέσεις και εικαστικές παρεμβάσεις. Τον Ιανουάριο αρχίζουμε. Σταδίου 60…στο @Αrt bunker Athens
Με το αίμα χιλιάδων παιδιών, γυναικών και ανδρών, με απερίγραπτες καταστροφές και ανείπωτη ισραηλινή βαρβαρότητα το Παλαιστινιακό ζήτημα αναδείχτηκε ξανά όλο το τελευταίο διάστημα ως ένα φλέγον ζήτημα της εποχής μας. Τί αισθάνεστε μέσα σας;
Το Παλαιστινιακό ίσως αναδείχθηκε ξανά εδώ στη δύση το τελευταίο διάστημα, αλλά εκεί δεν έχει σταματήσει ποτέ. Δεν είμαι ούτε από την Παλαιστίνη, ούτε από το Ισραήλ κα προσωπικά έχω φίλους και από τις δύο πλευρές.
Είναι ένα περίπλοκο θέμα και κανονικά δεν είμαστε απόλυτα ενημερωμένοι και για τις δύο μεριές. Εμείς, εδώ στη δύση που όλα τα βλέπουμε από την τηλεόραση βγάζοντας συμπεράσματα καθοδηγούμενοι δεν έχουμε πολλά να πούμε.
Προσωπικά θεωρώ ανείπωτη και φρικαλέα την βαρβαρότητα της Χαμάς και όλων των Ισλαμοφανατικών που δυστυχώς μάλλον δεν έχει καταλάβει ο κόσμος τί πιστεύουν.
Έτυχε να παρακολουθήσω ζωντανά την Ισλαμοποίηση της Βρετανίας. Τις αρχές του 2000 άκουσα όλως τυχαίως μουφτήδες στα πάρκα του Λονδίνου που ανοιχτά μιλάνε για τον στόχο τους και το μίσος τους για τη δύση. Σε πρώτο χρόνο νόμιζα πως γύριζαν κάποιο τρελό έργο και όταν κατάλαβα πως δεν ήταν έργο αλλά η πραγματικότητα και λόγο πολιτικής ορθότητας κανείς δεν μιλούσε προσπάθησα να προειδοποιήσω τους εδώ πριν 20 χρόνια. Δυστυχώς, κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά και με «λούσανε» με τα συνηθισμένα επίθετα οπότε δεν μπορώ να πάρω το μέρος της Χαμάς ή του Ισλάμ γενικώς γιατί είμαι γυναίκα και για μένα το πιο σημαντικό απ’ όλα είναι η ελευθερία. Δεν συμφωνώ, όμως, και με όλο αυτό που γίνεται γιατί όπως πάντα την πληρώνει ο λαός της Παλαιστίνης.
Φυσικά και είμαι αντίθετη με πολέμους και λυπάμαι πολύ για όλα όσα περνά ο Παλαιστινιακός λαός. Αλλά απαντώ και σε μια ρητορική ερώτηση. Τί θα έκανε οποιαδήποτε χώρα ένα ένα πρωινό μπούκαραν οι γείτονες και οι εχθροί και σφάγιαζαν, βίαζαν, έκαιγαν και όλα τα υπόλοιπα που έκαναν στα νέα παιδιά και στους πολίτες μέσα στα σπίτια τους; Οι Χαμάς τί περίμεναν; Το Ισραήλ απλά να αγνοήσει το θέμα; Γιατί δεν επιστρέφουν τους απαχθέντες; Προσπαθώ πάντα να κατανοήσω όλες τις απόψεις και υπάρχουν πολλά αναπάντητα γιατί.
Νιώθετε ικανοποιημένη από τον τρόπο που η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαχειρίζεται τα καθημερινά προβλήματα αλλά και τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής;
Με κανέναν απ΄αυτούς που μας έχουν κυβερνήσει τα τελευταία χρόνια δεν είμαι ικανοποιημένη. Όλοι τους μας έφεραν στην θέση που είμαστε σήμερα, σε μια κατάσταση που οι άνθρωποι φοβούνται να ζεσταθούν, που οι γέροι μας ψάχνουν τα σκουπίδια και οι νεοάστεγοι αυξάνονται.
Αρπάζουν σπίτια, κλέβουν συντάξεις αλλά μας πετάνε και κανένα επίδομα της πείνας να λέμε και ευχαριστώ όσο αυτοί καλοπερνάνε με τα δικά μας λεφτά.
Όλοι είμαστε μια νοσηρή ατμόσφαιρα. Εγώ, αισθάνομαι πως μας κυβερνάει ο εχθρός και είναι ντροπή όλων τους και δικιά μας όμως που δεχόμαστε όλα όσα επιβάλλουν.
Πώς θα θέλατε να κλείσουμε τη συνέντευξή μας και ποια είναι η ευχή σας για το 2024;
Ελπίζω να ξυπνήσουμε, να απεξαρτηθούμε από το ίντερνετ και να πάρουμε τους δρόμους πολύ σύντομα. Έχω και εγώ ένα όνειρο!
The post Άννα- Ασπασία Θεοδωράκη στο Tromaktiko.gr: «Όταν ήμουν 6 ετών και έμαθαν πως είμαι ανιψιά του Μίκη μου έδιναν γλυκά και μου έκαναν ερωτήσεις – Έφυγα στην Αγγλία και ησύχασα» first appeared on Kliktv.gr.