Η Μελίνα παντρεύεται, αν και δε νιώθει πολύ σίγουρη με αυτήν την επιλογή της. Η Μάργκαρετ ‘ποζάρει’ ως ντίβα. Ο Δημήτρης λάμπει έχοντας κάνει ηρωικό coming out. Η Φώφη είναι μεγαλοστέλεχος βιομηχανίας. Οι τέσσερις τους μεγάλωσαν μαζί σε μια ‘ταπεινή’ αθηναϊκή συνοικία. Κάπου χάθηκαν και τώρα ξαναβρίσκονται για να πουν τα νέα τους και να αναθερμάνουν τις σχέσεις τους. Πέρα από τα κοινά βιώματα, υπάρχει και κάτι άλλο κοινό που δένει τους ήρωες μας μεταξύ τους. Ο Αντρέας για παράδειγμα. Και οι πατεράδες τους. Και η φωνή της συνείδησης τους. Κι αυτός ο ρημάδης ο κόσμος που συχνά καθορίζει τις επιλογές και τη ζωή μας ολόκληρη.
Πάνω εκεί ο Σταμάτης Πακάκης στήνει μια πολύχρωμη, συχνά ξεκαρδιστική, ευφάνταστη και έξυπνη κωμωδία, τόσο στη σκηνοθεσία, όσο και στις ερμηνείες. Δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κανέναν (εντάξει, ίσως λίγο την ‘Μάργκαρετ’) γιατί είναι όλοι καταπληκτικοί. Η Μελίνα με τα άγχη της, κρυμμένα πίσω από μια πλαστή ελαφρότητα, η Φώφη που προσπαθεί να βρει τη θέση της σε έναν σκληρό, ανδροκρατούμενο κόσμο, ο Δημήτρης που πολεμά να συμφιλιωθεί με το παρελθόν του και η Μάργκαρετ που αγωνίζεται να κρύψει αυτά που (νομίζει πως) μειώνουν την αξία της.
Η δεκαετία του ’80 ζωντανεύει στην σκηνή του θεάτρου Faust, θυμίζοντας στους παλαιότερους και μαθαίνοντας στους νεότερους. Κλισέ, αλλά εδώ ταιριάζει. Προσωπικά αισθάνθηκα πως γύρισα στο εφηβικό μου δωμάτιο, με όλες τις σκέψεις έκανα και τα θέματα που αντιμετώπιζα τότε.
Η παράσταση είναι απολαυστική για πολλούς λόγους: Πρώτον για το ευφάνταστο κείμενο. Δεύτερον για τις εξαιρετικές ερμηνείες. Τρίτον για την ρεαλιστικότατη ανασύσταση μιας περιόδου που έχει καταγραφεί στο κοινωνικό ασυνείδητο ως ‘η καλύτερη’ που ζήσαμε. Με τα ναι και τα όχι αυτής της καταγραφής. Ύστερα για τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται, θέματα που δυστυχώς έχουν τη θέση τους και σήμερα. Κάπου πρέπει να σταματήσει αυτό. Επίσης, για την υπέροχη διάδραση του θιάσου με το κοινό. Πραγματική διάδραση, όχι να είχαμε να λέγαμε. Δείτε την και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Πέρα από το αυθόρμητο γέλιο που θα σας προκαλέσει, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων (που αποδεικνύουν πως το παρελθόν δεν είναι και τόσο παρελθόν τελικά) θα καταλάβετε πως ήρθε ο καιρός να αφήσουμε αυτά που λέει ο κόσμος στον κόσμο που τα λέει κι όχι να τα παίρνουμε μαζί μας. Θα είναι μεγάλη κατάκτηση. Να πάτε.
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ.
(υγ. Κάπου επίσης κυκλοφορούν ένας σκύλος κι ένας Κυριάκος…)
The post «Τι θα πει ο κόσμος;» 1980’ς – Κριτική first appeared on Kliktv.gr.