Ανεκδοτάρα με νέο παπά: Η πρώτη λειτουργία και η βότκα

Ανεκδοτάρα με νέο παπά: Ο καινούριος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δε μπορούσε να μιλήσει

Πριν την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει. Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής:

– Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα δεις πώς θα χαλαρώσεις.

Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα μπορούσε να κάνει κήρυγμα χωρίς άγχος.

Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος του Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής:

“Αγαπητέ πάτερ, την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό, κι όχι, μερικές σταγόνες νερό στη βότκα. Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά:

*Δε χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου.

*Το κουβούκλιο στην αριστερή πλευρά είναι το εξομολογητήριο, όχι το μπάνιο.

*Ο Αρχάγγελος είπε στη Παρθένο: “Χαίρε κεχαριτωμένη”, όχι “Γεια σου πιπίνι”.

*Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας, πόσο μάλλον να το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος.

*Οι εντολές είναι 10 και όχι 12.

*Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς δεν ήταν νάνος.

*Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και στους αποστόλους ως “Ι. Χ και Σία “.

*Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι “σκατορουφιάνος του κερατά” που είπατε εσείς.

*Ο Χριστός μας, είπε στον Πέτρο ότι “πριν αλέκτωρ λαλήσει τρίς, θα με αρνηθείς”, δε του είπε: “Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα με έχεις γράψει στα αρ**δια σου”.

*Δεν επιτρέπετε να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας “Νονό”.

*Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον σβέρκο μας.

*Ποτέ δε κηρύττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο.

*Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία, όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει το κρασί.

*Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δε χρειαζόταν όμως και να χορέψει γιάνκα γύρω από την εκκλησία.

*Τη λειτουργία την τελειώνουμε με “Αμήν”, όχι με “Όλε”!

*Αυτός που καθόταν στην άκρη του Ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε “αδελφάρα” και “τραβεστί με μάξι” ήμουν εγώ!

*Τις σκάλες του άμβωνος τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο.

Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή!

Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος”

ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ

Ανεκδοτάρα με κερατούκλη: Περιμένει κάποιος στη στάση, οπότε έρχεται ένας άγνωστος, του τσιμπάει το μάγουλο και του λέει

– Κερατούκλη!…και φεύγει.

Την άλλη μέρα το ίδιο.

Αφού έγινε το ίδιο μερικές φορές, λέει στη γυναίκα του.

– Ασε ρε γυναίκα, ξέρεις τι μου συμβαίνει τις τελευταίες μέρες; Με πλησιάζει κάποιος άγνωστος με τσιμπάει στο μάγουλο και… με λέει κερατούκλη.

– Μη δίνεις σημασία άντρα μου. Κανένας τρελός θα είναι.

Την άλλη μέρα τον πλησιάζει πάλι ο άγνωστος, του τσιμπάει το μάγουλο και του λέει.

– Κερατούκλη, είσαι και μαρτυριάρης ε;

---

Ανεκδοτάρα με 45αρη: Πριν λίγες μέρες ήταν τα 45α γενέθλια μου και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα καλά γι’ αυτό

Κατέβηκα να πάρω το πρωινό μου υποθέτοντας ότι η γυναίκα μου θα μου έφτιαχνε το κέφι με τις ευχές της και ίσως και με κάποιο δώρο.

Όχι μόνο δεν μου ευχήθηκε, δεν είπε ούτε “καλημέρα”! “Καλά να πάθεις, που ήθελες και παντρειές”, σκέφτηκα. Παρηγορήθηκα όμως γιατί φανταζόμουνα ότι τα παιδιά θα το θυμόντουσαν. Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν είπαν λέξη.

Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουν τελείως πεσμένος και απογοητευμένος.

Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου, η Ελένη, μου είπε, “Καλημέρα κύριε διευθυντά, χρόνια σας πολλά.” Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος τουλάχιστον με θυμήθηκε. Δούλεψα μέχρι το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Ελένη μου χτύπησε την πόρτα και είπε, “Ξέρετε, έξω έχει υπέροχο καιρό και μια και είναι τα γενέθλια σας, τι θα λέγατε να πηγαίναμε για γεύμα οι δυο μας;”

“Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που άκουσα σήμερα. Πάμε”. Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως αλλά σε ένα μικρό απομονωμένο μέρος στην εξοχή. Πήραμε δύο μαρτίνι και απολαύσαμε φοβερά το γεύμα μας. Κατά την επιστροφή μου είπε:

– “Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι;”

– “Υποθέτω πως όχι” απάντησα εγώ.

– “Πάμε στο διαμέρισμά μου”, μου είπε εκείνη.

Φτάνοντας στο διαμέρισμα μου είπε, “Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει, θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο.”

– “Βεβαίως”, απάντησα ενθουσιασμένος.

Πήγε στο δωμάτιο και, μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα γενεθλίων, μαζί με την γυναίκα μου, τα παιδιά μου και πολλούς οικογενειακούς φίλους.

Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των γενεθλίων… και εγώ καθόμουν εκεί, στον καναπέ… ολόγυμνος!