18χρονος εξομολογείται: “Η καθηγήτριά μου, μου την έπεσε στεγνά και το… έζησα”

18χρονος εξομολογείται: Υπάρχουν καθηγητές και καθηγήτριες που το κάνουν με τις μαθήτριες και τους μαθητές τους εδώ και πάρα πολύ καιρό

Κι όμως, κάθε φορά που ακούμε μια νέα ιστορία για μια τέτοια συνεύρεση κάνουμε τους έκπληκτους.

Κάθε φορά βέβαια που αυτή η ιστορία αφορά μια σχετικά όμορφη καθηγήτρια, τότε αφήνουμε παράπλευρα τα ματσούκια και τους πυρσούς που φυλάμε σε περίπτωση που ο πρωταγωνιστής είναι καθηγητής και την βλέπουμε όλοι Καζανόβες. Οι ατάκες τύπου «στα χρόνια μου δεν υπήρχαν τέτοιες γκομενάρες καθηγήτριες που να γουστάρουν τέτοια» βροχή. Κι όμως υπήρχαν. Και πάντα θα υπάρχουν. Απλά δεν γούσταραν εσένα.

Η καθηγήτρια των αγγλικών μου ήταν μια από αυτές τις νεαρές, cool καθηγήτριες που όλοι θέλουν για φίλη. Ήταν τότε στα τελευταία 20-κάτι της ή στα πρώτα 30-κάτι της κι αν και δεν το έπαιξε ποτέ «μια από εμάς», δεν ήταν ποτέ σνομπ απέναντί μας. Ήταν επίσης και φοβερής ομορφιάς γυναίκα, ή τουλάχιστον για τα τότε δεδομένα μας. Ήταν γυναικάρα για την μικρή μας πόλη και ήταν και η πιο όμορφη καθηγήτρια στο σχολείο μας. Τα μεγάλα της στήθη ήταν συχνό θέμα συζήτησης στα αποδυτήρια, ενώ τον πίσω “άξονα” της τον χάζευαν πολλοί από τους μαθητές του σχολείου, μαζί κι εγώ. Αν έπρεπε να διαλέξεις μια περίπτωση για να ζήσεις την περίφημη φαντασιακή σχέση μαθητή και καθηγήτριας, τότε αυτή θα ήταν η επιλογή σου.

Στο τέλος της σχολικής χρονιάς η καθηγήτριά μας -που θα ονομάσουμε κυρία Χ για το υπόλοιπο της ιστορίας- μας μοίρασε χειρόγραφες κάρτες. Η κάθε μια υπέθεσα περιείχε ένα εγκάρδιο μήνυμα με ευχές, όπως άλλωστε είχε και η δικιά μου. Απλά η δική μου είχε και τα προσωπικά της στοιχεία.

18χρονος εξομολογείται: Τελειώνοντας η σχολική χρονιά

«Αν θες να πιούμε κανέναν καφέ μέσα στο καλοκαίρι και να μου πεις τι έχεις διαβάσει, στείλε μου ένα email».

Ναι, θα μπορούσε να ήταν ένα άκακο μήνυμα, αλλά δεν μπορούσα να χάσω την πιθανότητα ότι μπορεί και να μην ήταν. Και από την στιγμή που διαβάζεις αυτό το κείμενο, ξέρεις ότι το ένστικτό μου ήταν σωστό.

Τελικά, μάζεψα το θάρρος και της έστειλα ένα μήνυμα στα τέλη του Ιουνίου. Ήταν γεμάτο από κοινοτυπίες τύπου «πως πάει το καλοκαίρι σου», «έχεις κανονίσει κανένα ταξίδι», «τι διαβάζεις», τέτοια. Έχοντας ξεμπερδέψει με αυτά της πρότεινα να πάμε για έναν καφέ σε ένα βιβλιοπωλείο που βρισκόταν σε μια γειτονική πόλη αρκετά μακριά από την ευρύτερη περιοχή του σχολείου. Ακόμα και αν κατέληγε πλατωνικό όλο αυτό, ξέραμε και οι δύο πως θα φαινόταν ύποπτο αν μας έβλεπαν να κάνουμε παρέα έξω από το σχολείο. Μου απάντησε αμέσως. «Θα το ήθελα πάρα πολύ. Γιατί δεν συναντιόμαστε την άλλη εβδομάδα;».

18χρονος εξομολογείται: Παντρεμένη και έτοιμη για όλα

Πρέπει να αναφέρω εδώ πως η κυρία Χ ήταν -και από όσο γνωρίζω είναι ακόμα- παντρεμένη. Με παιδί. Το ήξερα, αλλά και πάλι την κυνήγησα. Δεν είμαι και πολύ περήφανος για αυτό αλλά όταν είσαι τόσο κοντά σε μια κλασσική νεανική φαντασίωση, η ηθική σου πυξίδα το χάνει κάπως. Μεγάλωσα με ηλίθιες κωμωδίες όπως το American Pie και «δραματικές ταινίες» όπως το Wild Things. Tο Χόλυγουντ με «έφτιαχνε» για αυτήν την ιστορία προτού καν καταλάβω πως λειτουργεί ο αυνανισμός και ήμουν αποφασισμένος να το πάω ως το τέλος.

Ήμουν ένα ηλίθιο 18χρονο και σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν ένα κατόρθωμα για το οποίο σύντομα θα μπορούσα να περηφανεύομαι. Δεν ήταν αγάπη. Δεν ήταν κάποια σοβαρή σύνδεση μεταξύ δύο ανθρώπων.

Πλησίασα νευρικά το βιβλιοπωλείο την ημέρα του ραντεβού, προσπαθώντας να δείχνω όσο πιο σοφιστικέ μπορούσα. Ευτυχώς για μένα, δεν την ένοιαζε κάτι τέτοιο και μόλις πήραμε τους καφέδες μας, αρχίσαμε να κοιτάμε βιβλία, προτείνοντας τίτλους ο ένας στον άλλον. Ακόμα δεν υπήρχε φλερτ, αλλά ήταν μια πιο ζεστή, πιο χαλαρή έκδοση της κυρίας Χ αυτή που έβλεπα – μια έκδοση που δεν έβλεπα στο σχολείο.

Τριγυρίσαμε στο κατάστημα για περίπου μια ώρα, κουβεντιάζοντας για αυτά που βλέπαμε στα ράφια. Τελικά, ήρθε η ώρα να φύγουμε, και εκείνη μου πρότεινε: «Να σου πω, θες να ανταλλάξουμε τηλέφωνα, ώστε να συνεχίσουμε αυτήν την κουβέντα;».

Αν είχα την παραμικρή αμφιβολία πριν, πλέον δεν την είχα. Όλη την επόμενη εβδομάδα φλερτάραμε μέσω τηλεφώνου. Δεν ήμουν σίγουρος ότι τα «κόλπα» που χρησιμοποιούσα στις κοπέλες της ηλικίας μου θα έπιαναν στην κυρία Χ, αλλά τελικά άρχισε να με ρωτάει για τα αισθηματικά μου. Πόσο χρονών ήταν πιο η μεγάλη γυναίκα με την οποία είχα πάει; Όχι και τόσο μεγάλη, της είπα, αλλά σίγουρα θα με ενδιέφερε να πάω με μεγαλύτερες.

«Αλήθεια; Ψάχνεις για μια Mrs Robinson;» είπε. Ή τώρα ή ποτέ σκέφτηκα: «Να σου πω», της είπα, «θα το κάνουμε ή όχι;». «Θες;» απάντησε.

Της είπα ότι η οικογένεια μου έλειπε από το σπίτι εκείνη την εβδομάδα και ότι θα μπορούσε να έρθει από εκεί. Συμφώνησε.

Ήμουν ένα ηλίθιο, αυτάρεσκο 18χρονο και σκέφτηκα ότι αυτό θα ήταν ένα κατόρθωμα για το οποίο σύντομα θα μπορούσα να περηφανεύομαι. Ήταν μια κατάκτηση, απλά και ξάστερα και μάλιστα μια κατάκτηση που ελάχιστοι καταφέρνουν. Ήξερα όμως πως αν το έλεγα στου φίλους μου δεν θα με πίστευαν. Πώς μπορούσε να διασφαλιστώ;

Δεν είχε τίποτα κακό το σώμα της βέβαια. Απλά με σόκαρε η πραγματικότητα της κατάστασης, έχοντας περάσει την καριέρα μου μέχρι εκείνο το σημείο, αντικρίζοντας μόνο σφιχτή έφηβη σάρκα.

Είχα μια μικρή Sony Handicam που χρησιμοποιούσα για να γυρίζω φάρσες και κόλπα με το skateboard. Αυτή θα με βοηθούσε να απαθανατίσω την φάση και είχα πείσει τον εαυτό μου ότι όταν σου συμβαίνει κάτι τόσο μυθικό και σημαντικό έχεις ένα ιερό χρέος να βρεις έναν τρόπο να το καταγράψεις. Πλέον ξέρω πως ήταν μια απαράδεκτη και παράνομη πράξη, αλλά σε εκείνη την φάση της ζωής μου, πίστευα πως ήταν απλά μια ιστορία σε στυλ American Pie.

18χρονος εξομολογείται: Έφτασε η ώρα της αποκάλυψης

Κάθισα στο άδειο μου σπίτι περιμένοντας την άφιξη της κυρίας Χ, προσευχόμενος να μην με δει κάποιος από τους γείτονες να υποδέχομαι μια γυναίκα που μου έριχνε τουλάχιστον μια δεκαετία. Είχα τοποθετήσει την κάμερα στο σαλόνι, ανάμεσα από την τηλεόραση και τα DVD, είχα τσεκάρει τις γωνίες μου. Η φάση έπρεπε να γίνει στον καναπέ για να την απαθανατίσω. Όταν η κυρία Χ μου έστειλε μήνυμα ότι έφτασε, πάτησα το record και πήγα να της ανοίξω.

Δεν γράφω γράμμα στο Penthouse, οπότε δεν θα ακολουθήσει κάποια σούπερ λεπτομερή περιγραφή της πράξης. Αρχίσαμε να φασωνόμαστε. Με κοίταξε με μάτια που ήταν λίγο πιο πεινασμένα από όσο θα έπρεπε. «Ήθελα να ρουφήξω αυτά τα χείλη όλο τον χρόνο», μου είπε.

Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην φαντασία σας. Ευχαριστώ κα Χ για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισες απλόχερα. Με έκαναν σίγουρα πολύ πιο… έμπειρο!